M P Τί κάνει μια μητέρα δυο αγοριών και ενός κοριτσιού για να διοχετεύσει την δημιουργικότητά της και να αξιοποιήσει το συγγραφικό της ταλέντο;
Μα φυσικά και γράφει παιδικό παραμύθι, αφού οι αναγνώσεις παραμυθιών πριν τον ύπνο τα βράδια, γέννησαν μια φοβερή ιδέα που ήταν αδύνατον να μην αποτυπωθεί στο χαρτί, προκειμένου να την διαβάσουν και άλλα παιδιά.
Ο λόγος για την Άννυ Γκρέι που είναι η συγγραφέας του παραμυθιού “Τί είναι τα σύννεφα, μαμά;” και δέχτηκε να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη για να γνωρίσουμε καλύτερα τόσο την ίδια, όσο και το έργο της.
Ας δούμε λοιπόν τί είχε να μας πει .
-Γιατί επιλέξατε σαν ήρωα του βιβλίου σας τα σύννεφα; Πόση ενέργεια επενδύσατε στη συγγραφή του βιβλίου και από πού την αντλήσατε;
Μιλώντας στα παιδιά μου για τρυφερά θέματα και ορμώμενη κι από ένα άλλο παιδάκι κάποτε με πολλές και συνεχόμενες απορίες (έχω μεγαλώσει πολλά ανήψια παλιότερα και παιδάκια οικογενειακών φίλων), επινοούσα πολλές ιστορίες κυρίως από τα χρόνια του παππού μου, ιστορίες με ζωάκια που τους άρεσαν αλλά και θέματα όπως τα καιρικά φαινόμενα.
Στην πατρική μου οικογένεια είχε πέσει κάποτε κεραυνός στο σπίτι κι όσο να πεις ήταν ένα θέμα που μας είχε επηρεάσει όλους. Μάλιστα σκόπευα μετά τα Σύννεφα να συνεχίσω και με άλλα καιρικά φαινόμενα. Έβαλα και τη λέξη μαμά γιατί και εγώ είχα την ανάγκη να την ακούω συχνά, εφόσον δεν ήμουν στο σπίτι αλλά στην τότε εργασία μου, αλλά και για να δηλώσω εμμέσως πως η μητέρα είναι το σημείο αναφοράς των παιδιών και το πρόσωπο που μπορεί να τους δώσει και πνευματική τροφή εκτός της φυσικής. Το έγραψα για τον μεγάλο μου γιο, ο οποίος είχε μεγάλη έφεση από μικρός και λάτρευε τις ιστορίες –βιβλιαράκια αλλά και τα παιδικά στην τηλεόραση. Μάθαινε πολλά μέσα από αυτά, κι ακόμη τα θυμάται.
Δεν μου πήρε χρόνο να το σκαρώσω. Πολλά πράγματα μου ήρθαν αυτόματα, καθώς έγραφα σκεφτόμουν τί θα ήταν αυτό που θα του άρεσε να ακούσει, τί θα του κινούσε το ενδιαφέρον. Σαν αγόρι λάτρευε τα αυτοκινητάκια τα μικρά μεταλλικά. Είχε τεράστια συλλογή από αυτά. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του πάρκινγκ για σύννεφα.
Όταν ήμουν έγκυος στη μικρή μου κόρη εκείνος ήταν τεσσάρων προς πέντε ετών. Του είχα αγοράσει ένα ξύλινο παρκινγκ για να τα βάζει και για να το συναρμολογήσω κάθισα στο πάτωμα για ώρες με την κοιλιά τούρλα για να του το στήσω. Κι άλλες σκηνές του βιβλίου ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας.
Η φύση σίγουρα αφού μένουμε σε ένα μεγάλο κτήμα κι έτσι παρακολουθούμε τον ουρανό χωρίς τίποτα να μας εμποδίζει. Σκέφτηκα μοτίβα που αρέσουν στα παιδιά όπως πχ. το ουράνιο τόξο, αλλά και τις κουβερτούλες, οι οποίες έπαιζαν και παίζουν ακόμη μεγάλο ρόλο στη ζωή της οικογένειάς μας, η έγνοια του γονιού να σκεπάσει το παιδί του, να μην κρυώνει. Μάλιστα ο νεαρός είχε ένα κουβερτάκι για πολλά χρόνια δίπλα του σαν παρηγοριά τη νύχτα.
Η ενέργεια που επένδυσα για τη συγγραφή δεν ήταν μεγάλη. Ήταν ένα διάλλειμα σε ώρες που έφευγα από τη δουλειά και χαλάρωνα από την πίεση μαζί με τα παιδιά μου. Ήταν η αποφόρτιση αλλά και η ισορροπία στις τύψεις που νιώθει κάθε bad mom για τις ώρες που λείπει από το σπίτι.
-Αντιμετωπίσατε κάποια δυσκολία στην προσπάθεια έκδοσης του βιβλίου;
Το δυσκολότερο κομμάτι όλων ήταν αυτή του η έκδοση. Ήταν μακρύς ο δρόμος. Δεν το είχα στείλει σε οίκους, μόνο στον Πατάκη, κι αυτό γιατί εκείνο τον καιρό παρακολουθούσα ένα σεμινάριο σε αυτούς, δεν το ενέκριναν βέβαια. Του είχα υποσχεθεί του γιου μου πως κάποια μέρα θα το εκδώσω, να το δει τυπωμένο, με σάρκα και οστά. Είχα προσπαθήσει και παλιά να συνεργαστώ με μία εικονογράφο στο νησί αλλά κι εκείνη δεν είχε τότε τον χρόνο. Είχα παρόλ’ αυτά μέσα στο μυαλό μου τη σκηνοθεσία, ήξερα ακριβώς πώς ήθελα τα σχέδια.
Περίπου δύο χρόνια πριν βάζοντας αγγελία στο Facebook μου απάντησε ο πατέρας της κοπέλας που τον γνώριζα από παλιά, μάλιστα η κοπέλα μικρούλα έπαιζε κάτω από το σπίτι μου. Γνωριστήκαμε και μόλις την είδα είχε κάτι το νεραϊδίσιο. Κατάλαβα ότι εκείνη θα κάνει αυτό που ονειρεύτηκα. Ήταν τέλεια τα σχέδιά της. Είχε και λίγες γνώσεις γραφιστικής που τελικά όμως δεν βοήθησαν καθόλου στο να προχωρήσει η έκδοση, λόγω τεχνικών προβλημάτων με την έκδοση του λογισμικού.
Πράγματα που κι εγώ δεν κατείχα γιατί τελικά πρέπει να κατέχεις πολλές γνώσεις λογισμικού για να προχωρήσεις. Εκείνο που κατάφερα ήταν να ανεβάσω το βιβλίο σε e-book στην Amazon στα ελληνικά, κατόπιν να το μεταφράσω και να το ανεβάσω και στα Αγγλικά κι έτσι πήρα λιγάκι τα πάνω μου. Είχα σχεδόν αποφασίσει πως θα το κάνω αυτοέκδοση, είχα μιλήσει με κάποιους αυτοεκδοτικούς οίκους, συνεργαζόμουν παράλληλα και με μία writing coach που με βοηθούσε να πάω ένα βήμα πιο μπροστά, κι αφού έβλεπα πως δεν μπορούσα να λύσω το πρόβλημα με τη σελιδοποίηση και ήδη είχα χάσει ένα χρόνο για την έντυπη έκδοση, κατέφυγα σε ένα τυπογραφείο με το οποίο συνεργαζόμουν κι έτσι ανέλαβαν εκείνοι το εγχείρημα.
Βγήκαν τα πρώτα 200 αντίτυπα στις αρχές του φθινοπώρου που μας πέρασε και δεν το πίστευα πια πως έγινε αληθινό το παλιό μου όνειρο. Πριν την έκδοση είχε προηγηθεί η ηχητική έκδοση του βιβλίου με τη βοήθεια μιας μικρής μου φίλης και συγχωριανής που είχα γνωρίσει στο Facebook και είχα φιλοξενήσει στην Πάρο.
Ήταν voice actor και ήταν το πλέον κατάλληλο άτομο γι αυτή τη δουλειά. Συνεργαστήκαμε άψογα και σε αυτό το κομμάτι. Ήμουν ευτυχής και για τη μία κοπέλα και για την άλλη. Είναι όμορφο να έχεις καλούς συνεργάτες. Μου αρέσει να δουλεύω με νέα παιδιά. Κι αυτό γιατί η δική μου γενιά δεν έχει πολύ ανοιχτά τα ώτα, δεν βρίσκω πολλές κοπέλες με τα δικά μου ενδιαφέροντα. Δουλεύοντας με νέους μαθαίνεις κι εξελίσσεσαι. Εκείνοι πάλι παίρνουν στοιχεία από τη σοφία ζωής σου. Άλλο ένα δύσκολο κομμάτι αφορά τώρα την προώθηση του βιβλίου.
Έπρεπε να στήσω ενέργειες μάρκετινγκ και να κάνω πολλή δουλειά μόνη μου. Τα social media βοήθησαν πολύ και με τη βοήθειά τους το μήνυμά μου έφτασε σε πολλούς φίλους και συμπατριώτες μου σε όλη την Ελλάδα που στήριξαν την προσπάθειά μου και έχω διαθέσει τα μισά αντίτυπα. Για να γίνει ελκυστικό το πακέτο μου δημιούργησα με τη βοήθεια μίας φίλης μοδίστρας μάσκες παιδικές για τα παιδάκια με θέμα τα σύννεφα και προσφέρω μαζί και την ηχητική εκδοχή με τη μορφή CD και όλα αυτά σε ένα όμορφο διάφανο κουτί δώρου. Κι αυτήν τη συσκευασία τη μελέτησα πολύ, τη φιλοτέχνησα, την περιποιήθηκα σε όλες τις λεπτομέρειες για να φτάνει στα παιδάκια ένα όμορφο πακέτο που θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο και θα μπορούν να το κάνουν δώρο οι νονοί, οι θείοι, οι παππούδες, κλπ.
-Σαν μητέρα τριών παιδιών πόσο εύκολο είναι να αφοσιωθείτε σε ένα έργο που θεωρείται αμιγώς πνευματικό;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Επέλεξα πριν 4 χρόνια περίπου να εγκαταλείψω την εργασία που έκανα για 17 χρόνια σε μεγάλη τράπεζα για να προλάβω κάποια χρόνια κοντά στα παιδιά μου. Επειδή ήμουν πολύ νέα ήθελα να δημιουργήσω μια δική μου επιχείρηση αλλά να εργάζομαι από το σπίτι και να βιοπορίζομαι από αυτήν, αφού ακόμη ως συγγραφέας είμαι σε αρχικό στάδιο. Αυτό είναι καλό βέβαια γιατί δεν χάνω επαφή με τον επιχειρηματικό κόσμο και συνεχίζω να είμαι παραγωγική, πολύ καλό για τα παιδιά μου που με έχουν κοντά τους, αλλά για τη συγγραφή είναι λίγο δύσκολο.
Ζηλεύω πολύ όσους γράφουν κι είναι μόνο σε αυτό. Όσοι είναι άντρες ή γυναίκες συγγραφείς με μεγάλα παιδιά ή μόνο ένα παιδί. Εγώ δεν είχα δικούς μου ανθρώπους κοντά μου για βοήθεια και όποια βοήθεια είχα ήταν πάντα επί πληρωμή. Θα ήθελα πολύ να είμαι απερίσπαστη και να γράφω αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ξυπνάω στις 5 το πρωί.
Η οικογενειακή ζωή και οι ρυθμοί μας δεν το επιτρέπουν τουλάχιστον σε καθημερινή βάση. Ίσως αργότερα να τα καταφέρω, αν αρχίσω να βγάζω από πάνω μου κάποιες υποχρεώσεις ή φτάσω σε επίπεδο που να μην χρειάζομαι άλλη εργασία.
Προς το παρόν γράφω όσο προλαβαίνω και με αφορμή τα social media στα οποία έχω έντονη παρουσία, αλλά κυρίως θέλω να δώσω μία ώθηση, αν και σχεδόν μόνη στο δικό μου blog που κι αυτό με κόπο δημιούργησα. Είναι το ariadnesland.com και απευθύνεται στη σύγχρονη γυναίκα κυρίως.
Στην αρχική ήθελα να είναι ένα ηλεκτρονικό μαγκαζίνο, αλλά στη συνέχεια βλέποντας πως είναι αδύνατον να καλύψω μόνη μου τόσα θέματα, τα περιόρισα σε τέσσερα. Έ, έτσι είναι πολύ καλύτερα. Στο σπίτι μου έχω μία τεράστια βιβλιοθήκη την οποία δεν έχω εκμεταλλευτεί πλήρως ακόμη. Ήθελα να έχω μια ζωντανή βιβλιογραφία για να δημιουργήσω δικά μου έργα αργότερα και να κάνω έρευνες σε πολλούς τομείς που δεν είναι αμιγώς λογοτεχνία. Μου αρέσει να γράφω έτσι κι αλλιώς. Αυτό είναι το όνειρό μου. Να είναι λυμένα όλα τα άλλα θέματα κι εγώ να έχω άπλετο χρόνο για να γράφω ή και να ταξιδεύω για να γράφω και να εμπνέομαι.
-Πείτε μας ένα βιβλίο που σας είχε επηρεάσει στην παιδική σας ηλικία;
Όταν ήμουν στο Δημοτικό διάβασα τον Τομ Σώγερ, το Πρίγκηπας και Ζητιάνος και γενικά τέτοια βιβλία που είχαν θέμα παιδιά που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες στο Λονδίνο του 18 ου αιώνα. Επηρεάστηκα πολύ κι είχα αρχίσει να γράφω ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι με αντίστοιχο θέμα. Κάπου θα υπάρχει το χειρόγραφο (ατέλειωτο βέβαια) στο πατρικό μου. Στην εφηβεία είχα μανία με τα βιβλία Οι Μυστικοί Επτά. Είχα πάρει όλη τη σειρά κι αν δεν τα είχα τα δανειζόμουν από τη δανειστική βιβλιοθήκη που είχαμε στο νεανικό στέκι.
-Θα δούμε σύντομα κάτι διαφορετικό από εσάς ή ακόμη μια ιστορία για παιδιά; Τί ετοιμάζετε;
Η αλήθεια είναι πως έχω ξεφύγει από το παιδικό βιβλίο. Ίσως επειδή μεγάλωσαν τα παιδιά μου. Λέτε να το ξαναρχίσω μόλις γίνω γιαγιά? Χαχαχα. Αυτόν τον καιρό έχω αρχίσει να συγκεντρώνω πολλά μικρά γραπτά – ιστορίες που γράφω επί τούτου ή που τις είχα γράψει και θα μπορούσαν να είναι στο στυλ του Το Δώρο, του Ξενάκη ή του Ευ, του Καραίσκου.
Βέβαια οι δικές μου ιστορίες δεν είναι πάντα πασπαλισμένες με τη χρυσόσκονη του «καλού κ’ αγαθού», όμως είναι κομμάτια της ζωής μου και πιστεύω πως μπορούν να συγκινήσουν τους παλιότερους αλλά και να διδάξουν τους μικρότερους. Είναι βιογραφικές κυρίως. Θα ήθελα φεύγοντας να αφήσω πίσω μου το στίγμα μου. Τα παιδιά δεν αγαπούν πια τις ιστορίες, είναι απασχολημένα με την τεχνολογία και το ίντερνετ.
Όμως όταν ωριμάσουν θέλω να ξέρω πως θα βρουν κάπου συγκεντρωμένα όσα έχει ανάγκη εκείνη τη στιγμή η ψυχή τους. Για τους δικούς τους και άλλους ανθρώπους που επηρέασαν με κάποιον τρόπο αυτό που είμαι σήμερα και ίσως με αυτόν τον τρόπο αναζητήσουν τις ρίζες τους, ακόμη κι αν είναι στα τριάντα τους. Τους το οφείλω. Μπορεί να νοιάζομαι για την τροφή τους, αλλά κάνω τα πάντα και για την πνευματική τους τροφή. Να προσθέσω τέλος πως το όνειρό μου είναι να τελειώσω το μυθιστόρημα που έχω «στήσει» κι έχω αρχίσει, αλλά χρειάζομαι χρόνο και ηρεμία γι αυτό. Νομίζω πως ο κορονωιός με αποσυντόνισε για κάτι τόσο σπουδαίο που με δέος κοιτάζω και θέλω να μη βγει πρόχειρο.
Ευχαριστούμε για το χρόνο και την καλή σας διάθεση!
Μπορείτε να την ακολουθήσετε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram @anniegrey_writer
καθώς και στην προσωπική της ιστοσελίδα: https://www.canva.com/design/DAEYqDdPMEA/zpDsvIBYo6XyxuCZrPUDuw/view?website#2
