M P Όταν ήμουν 13 ετών, η μαμά και ο μπαμπάς μου χώρισαν. Η μητέρα μου μετακόμισε στο χωριό με τα τρία μικρότερα αδέλφια μου και εγώ ως πεισματάρα έφηβη ήθελα να μείνω πίσω με τον πατέρα μου. Μόλις τα είχα “φτιάξει” και με ένα παιδί στο σχολείο και είχα άλλες ασχολίες. Έχασα την παρθενιά μου με αυτόν. Με άφησε γρήγορα για κάποια άλλη και εγώ συντεριμμένη βρήκα παρηγοριά στον κολλητό του. Έτσι γνώρισα τον πατέρα του γιου μου.
Στην αρχή όλα ήταν καλά. Είχα ξεχάσει εντελώς τον πρώην. Είμασταν δεν είμασταν μαζί πέντε μήνες, όταν άρχισα να νιώθω πολύ περίεργα. Είχα περίοδο κανονικά και έτσι δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι περίεργο όταν γύρισα σπίτι απο το σχολείο.
Δεν ήμουν καν στη μέση της Γ’ γυμνασίου. Ξεκίνησε μια κατηφόρα στους βαθμούς μου στο σχολείο, αλλά ο πατέρας μου θεώρησε ότι ήταν μόνο λόγω της μαμάς και του χωρισμού του. Ξεκίνησαν να με στέλνουν στον σχολικό σύμβουλο σε εβδομαδιαία βάση. Αυτό δεν βοήθησε καθόλου την παρακολούθηση μου στο σχολείο.
Μια μέρα ο αδερφός μου και η φίλη του ήρθαν να μείνουν με τον μπαμπά μου και εμένα. Η φίλη του αδερφού μου παρατήρησε πώς ήμουν και μου αγόρασε δύο τεστ εγκυμοσύνης. Διστακτικά έκανα ένα από τα τεστ εγκυμοσύνης. Μετά απο τρία λεπτά αναμονής μια σκούρα ροζ γραμμή και μια άλλη πολύ, πολύ αχνή εμφανίστηκαν στο τεστ. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν «ω όχι!» Έκανα το άλλο τεστ και βγήκε κι αυτό θετικό.
Ήμουν έγκυος – 8 με 12 εβδομάδες όπως έδειξαν τα αποτελέσματα απο τις αιματολογικές που έκανα την επόμενη για επιβεβαίωση. Στο αυτοκίνητο κατά την επιστροφή στο σπίτι, ο αδερφός μου και εγώ μιλήσαμε στον μπαμπά μου και του είπα. Δεν πήρε καθόλου καλά τα νέα. Νόμιζε ότι το έλεγα για πλάκα, μέχρι που ο αδερφός μου το επιβεβαίωσε.
Ο φίλος μου και εγώ είχαμε αποφασίσει ότι θα κρατήσουμε το μωρό. Ήμουν εναντίον των αμβλώσεων. Καθισμένος στο σαλόνι του σπιτιού μου και χαιδεύοντας την κοιλιά μου, μου είπε ότι αγαπούσε εμένα και το μωρό μας ό, τι κι αν γίνει. Ο πατέρας μου αντέδρασε χειρότερα από όλους, αλλά στο τέλος ήταν ο πιο υποστηρικτικός. Έμαθε να δέχεται και να αγαπά το γεγονός ότι κουβαλούσα το πρώτο εγγόνι του.
Το να φέρω το μικρό αγόρι μου στο σπίτι ήταν το πιο εκπληκτικό συναίσθημα στον κόσμο. Όλα ήταν τέλεια. Δεν ήταν εύκολο να είμαι μαμά, σύντροφος, μεγάλη αδελφή και να προσπαθήσω να πάω στο σχολείο, αλλά τα κατάφερα.
Μέσα σε τέσσερις μήνες τα πράγματα έγιναν απαίσια. Ο σύντροφός μου ήθελε να κάνουμε τεστ DNA για να πιστέψει ότι το μωρό ήταν γιος του. Το τεστ ήταν θετικό. Ο Τζέικ ήταν ο γιός του. Τέσσερις μήνες μετά τη γέννηση του Τζέικ, ο σύντροφός μου με απάτησε. Ο πατέρας του Τζέικ και εγώ δεν είμαστε πλέον μαζί, αλλά έχουμε ακόμα μια καλή φιλία.
Είναι δύσκολο να είσαι νεαρή μαμά και να πηγαίνεις στο σχολείο. Σταμάτησα όταν ήμουν έγκυος 6 μηνών και μετά άφηνα τον Τζέικ με τη μητριά μου ενώ πήγα στο σχολείο για να τελειώσω την Α’ Λυκείου.
Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους έβαλα τον Τζέικ στον βρεφικό σταθμό για πρώτη φορά. Επέστρεψα στο σχολείο και προσπαθώ να τα καταφέρω όλα.
Τα παιδιά στο σχολείο με αποφεύγουν και νιώθω απίστευτα μόνη, αλλά αυτό δεν με πειράζει πλέον. Έχω συνηθίσει..
Είναι δύσκολο μερικές φορές, αλλά υπάρχει πάντα φως στο τέλος της ημέρας και βλέποντας τον Τζέικ να τρέχει γύρω από το σπίτι ως χαρούμενο μικρό παιδί μου θυμίζει πως πρέπει να παραμείνω δυνατή.
Είμαι στη μέση του σχολικού έτους και ανυπομονώ να τελειώσω το λύκειο, ώστε να μπορώ να περάσω περισσότερο χρόνο με το παιδί μου. Δεν είναι εύκολο και δεν είναι κάτι που θα πρότεινα.
Δεν έχω μετανιώσει για το γιό μου. Είναι υπέροχος και δεν θα τον άλλαζα με τίποτα στον κόσμο. Αλλά εάν μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικές επιλογές, θα τις είχα κάνει…
Πηγή: pregnancybirthandbeyond
