M P Από τη Μαρινία Σπαρή
Ένα χαρμόσυνο νέο, συνήθως είναι ο ερχομός ενός μωρού στην οικογένεια. Χρησιμοποιώ το
συνήθως γιατί δυστυχώς δεν είναι το ίδιο για όλους…
Έντονα παρατηρούμε ”καλοθελήτες”, που έχουν πλήρη αρνητική άποψη περι του θέματος χωρίς να καταλάβουν την ψυχολογική ζημιά που δημιουργούν εκείνη την στιγμή.
Μία εγκυμοσύνη αφορά ΜΟΝΟ τους ίδιους τους γονείς και κανέναν αλλόν.
Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα υπαρχεί άγχος. Υπάρχει άφθονο, ειδικά εάν είσαι στην πρώτη
εγκυμοσύνη.
Όλα είναι πρωτόγνωρα – εχείς την πλήρη αγνοία για το κάθε τι, και καθώς περνάνε οι μήνες
αφήνεις την εργένικη ζώη σου στο ντουλάπι των αναμνήσεων.
Εγώ όμως θα σταθώ στη δευτέρη εκγυμοσύνη. Είναι εκεί που λες…. Έλα μωρέ το έχουμε!!!
Τα ξαναπεράσαμε… και εκεί διαπιστώνεις πως μέρα με την μέρα αρχίζουν οι τύψεις.
Ευλόγα ερωτήματά μου τα εξής…πώς θα μοιράζω τους χρόνους στα παιδια; Θα θηλάζω το ενα μου
παίδι και ταυτόχρονα το άλλο θα με φωνάζει γιατί έχει πάει τουαλέτα και θα θέλει βοήθεια;
Το βράδυ;
Τρέμω να σκέφτομαι τα βράδια … Η μόνιμη σκέψη μου δε κατά την διάρκεια της δεύτερης εγκυμοσύνης, ήταν οτι δεν θα είμαστε ποτέ ξανά οι δύο μας..
Όλα αυτά ΦΥΣΙΚΑ εξαφανιστήκαν αυτόματα με την γέννηση του γιού μου.
Πιστεύω πως ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να κάνω στην κόρη μου και μεγαλώνοντας θα το καταλάβει. Είναι παράλογο να μην ζεις στο έπακρο την κάθε σου εγκυμοσύνη.
Ειναι εννέα μήνες απολύτης χαράς όπου ΚΑΝΕΝΑΣ μα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να στην στερήσει.
Οι δύο εγκυμοσύνες και το μεγάλωμα των παιδιών μου, με διδάσκουν κάθε μέρα πως η αγάπη ΔΕΝ
διαιρείται αλλα πολλαπλασιάζεται και η αγκαλιά της Μάνας χωράει όλα της τα παιδιά, όσα και να είναι.
