Badmoms.gr Όπως και οι περισσότερες γυναίκες, έτσι και εγώ είχα μια περίεργη σχέση με το σώμα μου όλα αυτά τα χρόνια…
Είμαι εκ φύσεως λεπτή και κοντούλα, αλλά δεν άργησα παρόλα αυτά να αισθανθώ στην εφηβεία μου οτι το σώμα μου δεν ήταν αρκετά καλό. Ντρεπόμουν που όταν καθόμουν η κοιλιά μου έκανε ζάρες και προσπαθούσα να μην κάθομαι με στενό μπλουζάκι.
Στο πανεπιστήμιο, έχοντας βάλει και 4-5 κιλά, ένιωθα ακόμα χειρότερα. Είχα περισσότερο “ανταγωνισμό”. Έπρεπε να είμαι και εγώ τέλεια όπως η κοπέλες που είχα στο μυαλό μου.
Δεν υπήρχε περίπτωση να μην υπάρχει θερμιδομετρητής πάνω στο γραφείο μου. Να μην προτιμώ τις “χωρίς λιπαρά” επιλογές στα σούπερ μάρκετ, και να “βοσκάω” κάθε μέρα με σαλάτες και γιαούρτια.
Εκεί που είχα βρει τη χρυσή τομή και ένιωθα καλά με το σώμα μου… έμεινα έγκυος.
Και όλα άλλαξαν…
Είμαι από εκείνες τις γυναίκες που πραγματικά απόλαυσαν την εγκυμοσύνη. Δεν είχα καμία ιδιαίτερη δυσκολία και περίμενα με αγωνία να πάρω στην αγκαλιά το γιο μου.
Και τότε άλλαξαν όλα ξανά.
Το στήθος μου ήταν συνεχώς ταλαιπωρημένο και πρησμένο, οι θηλές μου το ίδιο. Η κοιλιά μου δεν είχε επανέλθει κατ ευθείαν όπως πίστευα και οι ραγάδες είχαν μείνει. Μάλιστα φαινόταν ακόμα χειρότεροι…
Το σώμα μου είχε χαλαρώσει, τα μάτια μου είχαν μαύρους κύκλους από την κούραση και τα μαλλιά μου και τα νύχια μου ήταν απεριποίητα.
Δεν μπορούσα να αναγνωρίσω εκείνη τη γυναίκα που έβλεπα στον καθρέφτη.
Και μόλις άρχισα να επανέρχομαι στα κανονικά μου, λίγο πριν φτάσω στον αρχικό μου στόχο, έμεινα έγκυος στην κόρη μου.
Τα κιλά ήταν περισσότερα, η ταλαιπωρία μεγαλύτερη καθώς είχα ένα νεογέννητο και ένα 2χρονο να προσέχω χωρίς βοήθεια…
Δεν μπορούσα να τα χάσω με τίποτα. Τι διατροφές, τι γυμναστική… ειλικρινά άντε να έχανα ένα κιλό το μήνα.
Έτρωγα βέβαια. Πεινούσα.
Ενώ με το γιο μου με βοήθησε ο θηλασμός να χάσω κιλά, τώρα όσο θήλαζα τόσο έτρωγα… και τελικά όσα είχα χάσει τα πήρα πίσω.
Οι ραγάδες και το στήθος μου χάλια, εγώ δεν είχα καμία διάθεση να περιποιηθώ τον εαυτό μου, και ζούσα με φόρμες.
Και μια μέρα απλά τα παράτησα όλα.
Κάθισα και παρατήρησα τα παιδιά μου.
Είχαμε ένα σπίτι, είχαμε μια αγαπημένη οικογένεια, δεν ήμασταν και οι πιο πλούσιοι αλλά μια χαρά δεν μας έλειπε κάτι. Και είχαμε την υγεία μας.
Το πήρα αλλιώς.
Σταμάτησα να κοιτάω στο ίντερνετ ηθοποιούς και μοντέλα του εξωτερικού που είναι σαν να μην είχαν γεννήσει ποτέ και συγκεντρώθηκα στον εαυτό μου και στα παιδάκια μου.
Ναι, δεν επανήλθα γρήγορα. Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που γέννησα την κορη μου και το σώμα μου ακόμα δεν είναι το ίδιο που ήταν πριν κάνω παιδιά. Άλλες φορές είμαι 5-6 κιλά πάνω, άλλες είμαι 5-6 κάτω.
Κρύβομαι ακόμα τα καλοκαίρια όταν πάω στη θάλασσα, γιατί αισθάνομαι οτι το σώμα μου δεν είναι σαν της 20αρας που περνάει από δίπλα μου.
Φυσικά και θα πιάσω τον εαυτό μου να συγκρίνεται με άλλες γυναίκες και κυρίως μαμάδες.
Αλλά αυτή είμαι τώρα πια. Αυτό είναι το σώμα μου. Δεν είμαι πια 20 χρονών.
Έχω φέρει δυο ανθρώπους στον κόσμο και είναι τα πιο υπέροχα πλασματάκια.
Δεν τους νοιάζει πως είναι το σώμα μου. Τους νοιάζει να είμαι εκεί.
- Μαρίνα, 36 ετών
