M P Σε βλέπω. Σε παρακολουθώ διακριτικά εδώ και αρκετό καιρό. Διανύεις πια το μονοπάτι ανάμεσα σε μικρό κορίτσι και έφηβη…
Οι κούκλες, οι Barbie και η ατελείωτη ποδηλασία, ο χρόνο με τους φίλους σου και τα εξωσχολικά αθλήματα δεν σου τραβούν πια την προσοχή.
Το «Σ ‘αγαπώ, μαμά» έχει εγκατασταθεί απ’ το «Είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου!». Ξεσπάς ξαφνικά σε δάκρυα για κάτι που όταν ήσουν μικρότερη δεν σε επηρέαζε. Ξέρω… τα έχω περάσει και εγω…
Δίνεις πλέον περισσότερη προσοχή στην εμφάνισή σου.
Τα μάτια γεμίζουν με δάκρυα καθώς θυμάμαι χρόνια του παρελθόντος, σκεφτόμουν πώς η καρδιά σου κάποτε χτυπούσε μέσα μου.
Θυμάμαι σαν χθες όταν σε έβαλα στο στήθος μου για πρώτη φορά. Έπρεπε να είμαι υπεύθυνη για κάθε σου ανάγκη. Τα ξάγρυπνα βράδια. Οι αγκαλιές όλο το βράδυ για να σε ηρεμήσω…
Θυμάμαι τα παχουλά σου μπουτάκια να μαθαίνουν να βρίσκουν την ισορροπία τους στο δωμάτιο για πρώτη φορά. Αυτοί είναι οι ίδιοι μηροί που υποστηρίζουν τώρα την ανεπτυγμένη μορφή σου, καθώς τρέχεις με αυτοπεποίθηση, για να πας να συναντήσεις τους φίλους σου χωρίς καν να γυρίσεις πίσω να με χαιρετήσεις…
Το γλυκό, χωρίς δόντια μωρουδιακό χαμόγελο, τώρα λάμπει σχηματίζοντας το υπέροχο χαμόγελό σου.
Η αγάπη σου για τα βιβλία συνεχίζει να βρίσκει τη θέση της στον μεταβαλλόμενο κόσμο σου, καθώς εξακολουθείς να χάνεσαι εντελώς στις λέξεις ενός βιβλίου – αντί να χάνεσαι στην αγκαλιά μου.
Αγαπημένο μου παιδί, είσαι υπέροχος άνθρωπος. Έχεις τόση αγάπη να δώσεις, τόσο ταλέντο και τόσα καλά στοιχεία…
Η μεγαλύτερη μου επιθυμία θα ήταν να σε κρατήσω για πάντα σε αυτή τη στιγμή. Ακριβώς όπως ακριβώς είσαι. Αλλά η ζωή, πρέπει να συνεχίσει και πρέπει να μεγαλώσεις κι άλλο και να ανθίσεις ακόμα περισσότερο.
Η αγάπη μιας μητέρας δεν είναι αρκετά ισχυρή για να σε συγκρατήσει καθώς διασχίζεις αυτήν την αναπόφευκτη γέφυρα από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση και ακόμα παραπέρα.
Ξέρω ότι θα έρθει μια μέρα που θα πρέπει να αφήσεις το χέρι μου.
Και ενώ θα είμαι εκεί πάντα για να σε πιάσω όταν πέσεις με τα δύο χέρια μου, ξέρω επίσης πως αν σε κρατάω πολύ κοντά, για πολύ καιρό, το φως που έχεις μέσα σου θα χαθεί.
«Οι μέρες είναι μεγάλες, αλλά τα χρόνια είναι μικρά», αυτή η φράση είναι πέρα για πέρα αληθινή…
Πηγή: herviewfromhome
