M P Η μαμά μου είχε μόνο ένα μάτι. Την μισούσα … Ένιωθα τόσο αμηχανία και ντροπή για την εμφάνισή της. Δεν είχαμε χρήματα. Ο πατέρας μου είχε πεθάνει. Η μαμά μου είχε ένα μικρό κατάστημα σε μια υπαίθρια αγορά. Μάζευε φρούτα και χόρτα και έφτιαχνε αφεψίματα και άλλα παρόμοια πράγματα και τα πουλούσε… Έκανε οτιδήποτε χρειαζόταν για να μαζέψει τα αναγκαία χρήματα για να βγει ο μήνας. Ήταν τόσο ντροπιαστικό.
Μια μέρα στο δημοτικό σχολείο, θυμάμαι ότι ήταν ημέρα εκδρομής και ήρθε η μαμά μου μαζί. Ήμουν τόσο αμήχανος. Πώς μπορούσε να μου το κάνει αυτό; Της έριξα ένα βλέμμα όλο μίσος και έτρεξα μακριά της. Την επόμενη μέρα στο σχολείο τα άλλα παιδιά άρχισαν… «Η μαμά σου έχει μόνο ένα μάτι ;!» και με κορόιδευαν.
Ευχόμουν η μαμά μου να εξαφανιστεί απ ‘αυτόν τον κόσμο, οπότε είπα στη μαμά μου: “Με κάνεις να ντρέπομαι. Γιατί δεν πεθαίνεις; “ Η μαμά μου δεν απάντησε.
Ένιωσα λίγο άσχημα, αλλά ταυτόχρονα, ένιωθα ωραία που έβγαλα από μέσα μου αυτό που θα ήθελα να πω τόσο καιρό. Ίσως επειδή η μητέρα μου δεν με είχε τιμωρήσει, δεν θεώρησα ότι έχω πληγώσει πολύ τα συναισθήματά της.
Εκείνο το βράδυ … ξύπνησα και πήγα στην κουζίνα για να πάρω ένα ποτήρι νερό. Η μαμά μου έκλαιγε εκεί, τόσο ήσυχα, σαν να φοβόταν μήπως με ξυπνήσει. Την κοίταξα και μετά γύρισα στο κρεβάτι μου. Λόγω αυτού που της είπα νωρίτερα, υπήρχε κάτι σαν τσίμπημα στη καρδιά μου. Ακόμα κι έτσι, μισούσα τη μητέρα μου που έκλαιγε από το ένα μάτι της. Έτσι είπα στον εαυτό μου ότι θα μεγαλώσω και θα γίνω επιτυχημένος, γιατί μισούσα τη μονόφθαλμη μαμά μου και την απελπισμένη μας φτώχεια.
Άρχισα να διαβάζω πολύ σκληρά. Άφησα τη μητέρα μου και ήρθα στη Σεούλ, όπου σπούδασα και έγινα δεκτός στο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας. Παντρεύτηκα. Αγόρασα ένα δικό μου σπίτι. Έκανα και παιδιά. Τώρα ζω ως επιτυχημένος άνθρωπος. Μου αρέσει εδώ γιατί είναι ένα μέρος που δεν μου θυμίζει τη μαμά μου.
Αυτή η ευτυχία γινόταν όλο και μεγαλύτερη, μέχρι που κάποιος μου χτύπησε το κουδούνι ένα πρωί. “Τι ;! Ποιά είναι αυτή;!” Ήταν η μητέρα μου… Ακόμα με το ένα μάτι. Ένιωσα σαν ολόκληρος ο ουρανός να καταρρέει πάνω μου. Το κοριτσάκι μου έφυγε, φοβισμένο από το μάτι της μαμάς μου.
“Ποιά είσαι; Δεν σε ξέρω!”. Της φώναξα “Τόλμησες να έρθεις στο σπίτι μου και να τρομάξεις την κόρη μου! Φύγε από εδώ τώρα! “ Και σε αυτό, η μητέρα μου απάντησε σιωπηλά, “Ω, λυπάμαι πολύ. Ίσως είχα λάθος διεύθυνση”, και εξαφανίστηκε.
Ευτυχώς … δεν με αναγνώρισε. Ήμουν αρκετά ανακουφισμένος. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να νοιαστώ, ούτε να το σκεφτώ για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Τότε ήρθε ένα κύμα ανακούφισης. Αλλά μια μέρα, ένα γράμμα σχετικά με μια σχολική επανένωση ήρθε στο σπίτι μου. Είπα ψέματα στη γυναίκα μου ότι θα πήγαινα σε επαγγελματικό ταξίδι.
Μετά την επανένωση, πήγα στην παλιά καλύβα, το σπίτι που μεγάλωσα … από περιέργεια. Βρήκα τη μητέρα μου να πέφτει στο κρύο έδαφος από συγκίνηση. Αλλά δεν έριξα ούτε ένα δάκρυ. Είχε ένα κομμάτι χαρτί στο χέρι της…. ήταν ένα γράμμα για μένα.
Έγραφε:
“Γιέ μου,
Είμαι αρκετά μεγάλη τώρα. Και… δεν θα επισκεφθώ πια τη Σεούλ… αλλά θα ήθελα να ρωτήσω αν ήθελες να έρχεσαι να με επισκέπτεσαι που και που; Μου λείπεις τόσο πολύ. Και ήμουν τόσο χαρούμενη όταν άκουσα ότι ερχόσουν για την επανένωση του σχολείου. Αλλά αποφάσισα να μην εμφανιστώ με τους άλλους γονείς στο σχολείο…. Για σένα … Λυπάμαι που έχω μόνο ένα μάτι, και ήμουν ντροπή για σένα.
Βλέπεις, όταν ήσουν μικρός, είχες ένα ατύχημα και έχασες το μάτι σου. Ως μητέρα, δεν μπορούσα να δεχτώ ότι πρέπει να μεγαλώσεις με ένα μόνο μάτι … έτσι σου έδωσα το δικό μου … Ήμουν τόσο περήφανη για τον γιό μου που έβλεπε έναν εντελώς νέο κόσμο, στη θέση μου, με αυτό το μάτι . Δεν σε ενόχλησα ποτέ σε οτιδήποτε έκανες. Οι δυο φορές που ήμουν θυμωμένη μαζί μου. Σκέφτηκα «είναι επειδή με αγαπά.» Μου λείπουν οι στιγμές που ήσουν ακόμη μικρός.
Μου λείπεις τόσο πολύ. Σ’αγαπώ. Είσαι ο κόσμος μου όλος.”
Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε. Μισούσα το άτομο που ζούσε και ανέπνεε μόνο για μένα. Φώναξα για τη Μητέρα Μου, και της ζήτησα να με συγχωρέσει για τις ασυγχώρητες πράξεις μου.
Πηγή: Quora.com
