Dama Petunia Την Stefany Jimenez την γνωρίζουμε ως την δημιουργό της δημοφιλούς γυναικείας ομάδας του Facebook “Πεθερές και Νύφες“. Η συνεχώς αυξανόμενη δημοτικότητα της ομάδας, αλλά και η έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητά της, μας έκαναν να θέλουμε να γνωρίσουμε την Στέφανι λίγο καλύτερα, προκειμένου να μάθουμε πως ξεκίνησαν όλα, αλλά και ποιούς στόχους έχει για το μέλλον, τόσο της ομάδας όσο και το δικό της.
Θα θέλαμε να γνωρίσουμε λίγα παραπάνω πράγματα για εσένα. Πώς βρέθηκες από τον Άγιο Δομίνικο στην Κρήτη;
Η μητέρα μου είχε παντρευτεί Έλληνα όταν ήμουν μικρή, περίπου πέντε χρονών Προσπάθησαν να φτιάξουν λίγο την ζωή τους και μετά να με φέρουν. Έτσι ήρθα εδώ δώδεκα χρονών. Ο πατριός μου είναι από το Ρέθυμνο. Δυσκολεύτηκα πολύ να μάθω την γλώσσα και να μπορέσω να είμαι συνεπής στο σχολείο.
Τί σου έκανε περισσότερο εντύπωση στον τρόπο ζωής των Ελλήνων;
Στον Άγιο Δομίνικο είναι πιο ήρεμοι σχετικά οι άνθρωποι. Είμαστε πιο ανοιχτοί χαρακτήρες εκεί και πιο έξω καρδιά. Εδώ όλα μου φάνηκαν πιο σοβαρά. Στην Αμερική δεν μας νοιάζει τί κάνουν οι άλλοι, ο καθένας εκεί πέρα κοιτάει τί συμβαίνει μόνο στο σπίτι του και όχι στα διπλανά. Εδώ είναι το αντίθετο. Εδώ προτού κάνεις κάτι το έχει μάθει ο άλλος απέναντι. Εκεί τους ενδιαφέρει το πως θα διασκεδάσουν μαζί, πώς θα φάνε, πώς θα πιούνε και πώς θα μοιραστούνε πράγματα. Εδώ μου φάνηκαν πολύ πιο κλειστόμυαλοι οι άνθρωποι, κάτι που δεν είχα συνηθίσει. Έπρεπε να προσέχω πάντα το τί θα πει ο κόσμος.
Έχεις νιώσει ρατσισμό στην Ελλάδα; Αν ναι πώς το αντιμετώπισες;
Παλιά ήταν αλλιώς τα πράγματα. Υπήρχε περισσότερος ρατσισμός στο σχολείο. Τώρα μαθαίνουμε πιο πολλά στα παιδιά μας, αλλά παλιά δεν ήταν έτσι. Δεν συζητάγαμε τόσο με τα παιδιά μας. Τότε, εγώ όπως έκαναν και τα περισσότερα παιδιά, δεν μιλούσα για το bullying που μου κάνανε. Η μητέρα μου καταλάβαινε πως δεν ήμουν καλά και άρχισε να το ψάχνει. Τότε άρχισα να λέω πως δεν θέλω να πάω σχολείο. Έβαλα όμως στόχο να γίνω καλύτερη μαθήτρια προκειμένου να με δεχτούν. Στην πορεία όμως άρχισα να παλεύω για εμένα, για να γίνω εγώ καλύτερη και δεν είχα χρόνο να ασχολούμαι με τις κακίες των άλλων. Έλεγα μέσα μου πως εγώ θα διαβάσω προκειμένου να μάθω την γλώσσα και να περάσω στις εξετάσεις. Ξεκίνησα μάλιστα το σχολείο εκείνο τον Γενάρη, δηλαδή στην μέση της χρονιάς. Τα παιδιά κόντευαν να τελειώσουν την τάξη, και εγώ δεν ήξερα καν την γλώσσα. Αλλά είχα πολύ πείσμα και η πλάκα ήταν πως πολλά παιδιά από εκείνα που με κορόιδευαν, έμειναν στην ίδια τάξη ενώ εγώ πέρασα. Μάλιστα οι καθηγητές μου τότε ήθελαν να με βοηθήσουν και να με περάσουν χαριστικά, αλλά εγώ τα είχα διαβάσει όλα τα θέματα και πέρασα με το σπαθί μου. Μέχρι τον Σεπτέμβρη είχα γίνει το μεγαλύτερο όνομα του σχολείου και η πιο δημοφιλής μαθήτρια.
Είναι δύσκολο για μια γυναίκα μόνη με παιδί να μην χάσει την πίστη της στην αγάπη και στον έρωτα; Πως μπήκε ο Γιώργος στη ζωή σου;
Είμαι ένας πολύ θρήσκος άνθρωπος. Πιστεύω πολύ στον Θεό. Εγώ ήξερα πως ο Θεός φυλάει κάτι για τον καθένα. Εδώ στην Ελλάδα λοιπόν μου είχαν πει οτι αν δεν έκανα νωρίς παιδιά, λόγω πολυκυστικών ωοθηκών, υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μην καταφέρω ποτέ να κάνω παιδιά. Έκανα λοιπόν τον πρώτο μου γάμο στα 19 μου χρόνια, γιατί ήθελα πολύ να γίνω μητέρα, γνωρίζοντας πολύ καλά οτι υπήρχε μεγάλη περίπτωση να χωρίσω. Τουλάχιστον όμως θα είχα κάνει το παιδί μου. Ο πρώην άντρας μου μπορείς να πεις πως με εκμεταλλευόταν πολύ και έτσι κάποια στιγμή προτίμησα να μείνω μόνη με το παιδί. Ήξερα όμως οτι ο Θεός θα μου στείλει τον άντρα που έχω, τον άντρα που εγώ αξίζω, έναν όπως τον ονειρεύεται η κάθε γυναίκα. Ονειρευόμουν τον πρίγκιπά μου και ήξερα οτι ο Θεός θα μου τον στείλει, αλλά το κάθε τί θέλει τον χρόνο του. Ήξερα οτι μπορεί να μην μου τύχει στα 30 ή στα 40 αλλά ήμουν σίγουρη πως θα τον έβρισκα.
Ο Γιώργος ήρθε στη ζωή μου ένα διάστημα που είχα ανοιχτεί στον κόσμο και γνώριζα άτομα. Γρήγορα κατάλαβα πως οι άντρες όταν βλέπουν μια χωρισμένη γυναίκα με ένα παιδί, της κολλάνε μια ταμπέλα. Εμένα αυτή η ταμπέλα με πρόσβαλλε όμως, γιατί είμαι μια κυρία. Είμαι μια γυναίκα που ξέρω πως να στηρίξω, πως να σταθώ στον άντρα μου και πως θα τον κάνω ευτυχισμένο. Άρα θεωρώ πολύ φτηνό το να γυρίζω από τον ένα στον άλλο και να σπαταλάω την ώρα μου. Ξέρω οτι εμένα πρέπει να με έχουν βασίλισσα. Περίμενα λοιπόν τον κατάλληλο και ήρθε ο Γιώργος ξαφνικά στη ζωή μου. Είχαμε συζητήσει οτι έχω ένα παιδί, αλλά δεν άφηνα το παιδί μου να πάει κοντά σε κανέναν. Μου έκανε λοιπόν μεγάλη εντύπωση όταν μετά από δύο μέρες γνωριμίας μου ζήτησε από μόνος του να πάμε για φαγητό με το παιδί. Τότε κατάλαβα πως είχα να κάνω με έναν σοβαρό άνθρωπο, γιατί συμπεριέλαβε το παιδί μου στα σχέδιά του. Ο Γιώργος μου ζήτησε να παντρευτούμε μέσα σε μια εβδομάδα γνωριμίας και λέω είναι τρελός. Έλεγα όχι όχι, περνάει ένας μήνας και έκανε κάτι πολύ συμβολικό και εκεί κατάλαβα πως εκεί με θέλει σοβαρά. Έκανε τατουάζ στο στήθος του μια κορώνα με το όνομά μου ενώ ήμασταν ένα μήνα μαζί. Στους τρεις μήνες του είπα άντε θα σε αρραβωνιαστώ. Να μη στα πολυλογώ μέσα σε πέντε μήνες παντρευτήκαμε!
Μίλησέ μας για την δημιουργία της ομάδας “Πεθερές και Νύφες”;
Εγώ δεν ήξερα τίποτα από ομάδες στο Facebook. Ήμουν μέλος σε μια ομάδα λοιπόν και έκανα το τραγικό λάθος να πιστέψω πως επειδή είναι γυναικεία ομάδα θα είναι οι γυναίκες αγαπημένες μεταξύ τους. Είχα γράψει λοιπόν τότε για ένα πρόβλημά μου, μια χαζομάρα που είχε γίνει με τον άντρα μου. Το τί μου είπαν δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Μου είπαν πολλά και άσχημα πράγματα. Λέω Παναγία μου, μακριά. Καθώς όμως χάζευα σε διάφορα άλλα γκρουπάκια τί ενδιέφερε τις γυναίκες, το είδα μπροστά μου το όνομα “Πεθερόπληκτες” και είπα ας κάνω μια τέτοια ομάδα. Έκανα λοιπόν την ομάδα με αυτό το όνομα και αρχικά μπήκαμε 5 – 10 άτομα. Μια φίλη μου τότε όμως μου είπε πως με το όνομα “Πεθερόπληκτες” δεν θα μπαίνουν όλοι. Θα μπαίνουν μόνο νύφες και θα μιλάνε άσχημα. Πράγματα δηλαδή που εμένα δεν σου αρέσουν. Όπως εγώ είμαι μάνα και θέλω αύριο μεθαύριο το παιδί μου να είναι καλά με την γυναίκα του, δεν θα ήθελα αυτή η γυναίκα να πει στο παιδί μου να μην έχει σχέση με την μάνα του. Έτσι που λες η φίλη μου πρότεινενα βρούμε ένα όνομα που να πιάνει και τις δύο ομάδες, μισό μισό. Έτσι αποφασίσαμε να το πούμε “Πεθερές και Νύφες”. Ήθελα να κάνω μια διαφορετική ομάδα. Μια ομάδα στην οποία η μια θα στήριζε και θα συμβούλευε την άλλη γυναίκα και πάνω από όλα θα υπήρχε σεβασμός και αλληλοβοήθεια. Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε και όσο μπορώ το διατηρώ.
Περίμενες τέτοια ανταπόκριση από το γυναικείο κοινό;
Η αλήθεια είναι πως Όχι. Είχα αρκετό πόλεμο στο ξεκίνημα της ομάδας. Να φανταστείς, όταν είχα 3000 μέλη είχα βάλει δύο φίλες μου διαχειρίστριες οι οποίες μετά από κάποιο διάστημα στράφηκαν εναντίον μου και επειδή ήθελαν να κλείσουν την ομάδα, με κακολογούσαν σε άλλες ομάδες. Έκλαιγα, χτυπιόμουν, το είχα πάρει πολύ βαριά. Εκείνη λοιπόν την περίοδο βρέθηκε μια κοπέλα στην εκκλησία που πήγαινα και μου είπε “Στεφανία, ότι και να κάνουν ο Θεός είναι εδώ και βλέπει. Και εδώ να μην κερδίζεις, εκεί επάνω κερδίζεις.” Στο τέλος πείσμωσα και είπα πως απο τις 3 χιλιάδες που είμαι, θα πάω 6 χιλιάδες γιατί μπορώ. Μετά απο τις 6 έβαλα στόχο τις 9 χιλιάδες για να αποδείξω πως μπορώ. Μετά τις 9000 ο στόχος ήταν οι 12000. Όταν έφτασα στα 12 χιλιάδες μέλη έβαλα στόχο τα 20 χιλιάδες μέλη για να περάσω την άλλη ομάδα που μου έκανε πόλεμο. Όταν πέρασα τα 40 χιλιάδες κάτι μέλη νόμιζα πως δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για ανάπτυξη. Ακόμα και τώρα που είμαστε στις 139,9 χιλιάδες μέλη, όταν ακούω τα νούμερα τρομάζω. Δεν το πιστεύω!
Παρατηρούμε πως κατά καιρούς η ομάδα αναλαμβάνει να βοηθήσει οικογένειες που βρίσκονται σε ανάγκη με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Θεωρείς πως ο κόσμος εκτιμάει τέτοιες κινήσεις;
Έχω βοηθήσει πάρα πολύ κόσμο και έχω ακούσει πολλά ευχαριστώ. Κάθε μήνα μαζεύουμε τρόφιμα τα οποία μοιράζουμε σε 15 οικογένειες περίπου. Πολλές φορές όμως ο κόσμος δεν εκτιμάει. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις, που άνθρωποι τους οποίους έχω βοηθήσει, δεν με έχουν στηρίξει όταν έχουν ακούσει κάτι αρνητικό για εμένα. Δεν έχουν βγει να πουν οτι τους βοήθησα, ενώ έχουν και αποδείξεις. Αυτό θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα πολύ πιο ήρεμα και εύκολα για εμένα. Αυτό που έχει συμβεί λοιπόν τώρα είναι πως εγώ έχω ξενερώσει, γιατί κάποια στιγμή φτάνεις στο αμήν. Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέμαι, να κλαίω και να χτυπιέμαι για κόσμο που στο κάτω κάτω εμένα δεν με στηρίζει.
Ποιά είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;
Δεν έχω όνειρα, έχω στόχους. Τα όνειρα είναι στον αέρα και αν είσαι τυχερός θα αρπάξεις ένα. Τους στόχους τους πιάνεις, τους κατακτάς. Έχουμε κάνει μια επιχείρηση με ιδρώτα, κόπο και πολύ δουλειά. Έχω βάλει σαν στόχο λοιπόν να το κάνω αλυσίδα καταστημάτων. Στην Κρήτη για αρχή και μετά να επεκταθούμε σε όλη την Ελλάδα, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις. Όσο μπορώ θα συνεχίσω να βοηθάω κόσμο αλλά μακριά απο τα social media. Μόνο με τις δικές μου δυνάμεις σαν Στεφανία.
Σε ευχαριστούμε, Στέφανι για το χρόνο και την καλή σου διάθεση!
