Κάτι τρέχει με την Άντρια (Story of Mama Life)

Στο BadMoms.gr λατρεύουμε να ανακαλύπτουμε και να αναδεικνύουμε νέες, δυναμικές γυναίκες, που έχουν πραγματικά κάτι να πουν.

Γυναίκες που είναι σαν εμένα και εσένα, γυναίκες που ζουν ανάμεσά μας, έχουν πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα, υψηλή αισθητική και γούστο.

Μία τέτοια γυναίκα είναι και η Άντρια από την Κύπρο, μια μητέρα δύο παιδιών, που ζει μόνιμα στην Ελβετία με την οικογένειά της. Την μάθαμε από το υπέροχα καλόγουστο προφίλ της στο Instagram, και τα βίντεό της στο κανάλι της στο Youtube (που ανεβάζει περιστασιακά), που το ακολουθούν influencers με χιλιάδες ακόλουθους και εκεί παρακολουθούμε την πολυάσχολη, πολύπλευρη και …. πολύχρωμη ζωή της.

Ας δούμε τι μας είπε και η ίδια:

Ζεις μόνιμα στην Ελβετία για αρκετό διάστημα. Ποια θεωρείς πως είναι η μεγαλύτερη διαφορά των Ελβετίδων μαμάδων από τις Ελληνίδες;
Μετράμε εδω 1,5 χρόνο τώρα και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολύ ξεκάθαρη η εικόνα που έχω σχηματίσει για την κουλτούρα των Ελβετίδων μαμάδων. Αν μπορούσα να σκεφτώ κάποιες διαφορές θα ήταν ότι γενικά τις βλέπω πολύ πιο ήρεμες , είτε δουλεύουν είτε είναι full time μαμάδες, διακρίνω πάντα μια αύρα ξεγνοιασιάς, μέσα στο σπίτι τους προς στα παιδιά τους. Αυτό θεωρώ οτι κυρίως οφείλεται στο πολύ δυνατό σύστημα στήριξης που υπάρχει εδώ , όχι μόνο απο το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και απο την κοινότητα καθώς και το εργασιακό περιβάλλον. ̈Εχω ακούσει πολλές φορές να λένε ότι δουλεύουν κατα 50% ή 80% και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό απο τον κάθε εργοδότη. Επιπρόσθετα υπάρχει τρομερή ιατρική στήριξη με το που μένει έγκυος μια γυναίκα , μπορεί να επιλέξει όποιο τρόπο επιθυμεί να φέρει στον κόσμο ένα μωρό, καθώς επίσης αφότου γεννήσει έρχεται στο σπίτι μαία η οποία παρέχει πιο εξιδικευμένη βοήθεια και φροντίδα σε γονείς και μωρό. Οταν γέννησα το κοριτσάκι μας, το γεγονός ότι ήξερα πως για το πρωτο τρίμηνο σχεδόν θα ερχόταν η μαία να μας δεί και να ζυγίσει το μωρό ένιωθα τρομερή ηρεμία και ασφάλεια.

Πώς είναι η καθημερινότητά σου με δύο μικρά παιδιά, μακριά από τους δικούς, σε μια ξένη χώρα;
H καθημερινότητα με δυο παιδάκια είναι πολύ γεμάτη, με τα πάνω της και τα κάτω της. Προσπαθώ όσο μπορω να οργανώνω την κάθε ημέρα με τέτοιο τρόπο ουτως ώστε να είναι επικοδομητική για όλους μας. Μην φανταστείτε όμως, το δουλευώ ακόμη. Αυτή η διαδικασία και το μεγάλωμα των παιδιών και ειδικά όταν γίνεται σε μια ξένη χώρα, χωρίς κάποια βοήθεια, χρείζει καθημερινά αλλαγές. ́Εχω εξικοιωθεί με την ιδέα οτι καμία μέρα δεν θα είναι ποτέ τέλεια ή όπως την έχω πλάσει στο μυαλό μου. Το πιο σημαντικό, όσο κλισέ και να ακούγεται, είναι να είναι καλά τα παιδάκια μου πνευματικά και σωματικά. Ζω χρόνια μακριά απο την οικογένεια μου και αυτός ο αποχωρισμός ήτα ανέκαθεν γλυκόπικρος, πόσο μάλλον αφότου δημιουργήσαμε την δική μας οικογένεια. Ο μεγάλος μου γιος που είναι 3,5 χρόνων ζητάει πλέον πολύ συχνά τους παππούδες του, τα ξαδέρφια του, είναι πολύ δύσκολο, γιατί πολλές φορές νιώθω οτι τους στερώ αυτό το κομμάτι στην ζωή τους. Σίγουρα η καθημερινότητα μου, αν είχα βοήθεια, θα ήταν ίσως λίγο πιο εύκολη όμως προσπαθώ να μην αναλωνομαι πολύ με τέτοιες σκέψεις αφου δεν έχω και άλλη επιλογή…the show must go on!!!

Μάθαμε πως συμμετέχεις σε group therapy για μαμάδες – Πώς πιστεύεις πως βοηθούν αυτές οι ομάδες τις γυναίκες και πως έχεις εξελιχθεί εσύ προσωπικά μέσα στα πλαίσια αυτών των ομάδων;
Πόσο χαίρομαι για αυτή την ερώτηση! Συμμετέχω σε μια ομάδα στήριξης για μαμάδες που συντονίζουν οι αγαπημένες μου Λίνα Αλσαγιέτ (@lalsayed) και Τάνια θεοχαρίδου (@taniatheoxaridou) και είναι κάτι που δεν γνώριζα ποσο ανάγκη είχα μέχρι που το δοκίμασα. Η ομάδα προέκυψε για μένα πριν ένα χρόνο όταν τα κορίτσια σκέφτηκαν να προσφέρουν , εν μέσω της πανδημίας και της καραντίνας, τις γνώσεις τους και κυρίως την στήριξη τους σε εγκύους κοπέλες και έτσι δημιούργησαν αυτές τις ονλάιν ομάδες. Ο τρόπος που γίνεται η συγκεκριμένη θεραπεία με κάνει να συνειδητοποιώ κάθε φορά ότι δεν είμαι μόνη μου, ότι οι δικές μου ανησυχίες, τα δικά μου προβλήματα είναι κοινά με κάποιας άλλης μαμάς ή το γεγονός ότι με κάποιες ταυτίζομαι σε τόσο βαθμό που είναι λες και ζούμε παράλληλες ζωές. Τα κορίτσια πολλές φορές μας βάζουν σε μια κατάσταση προβληματισμού, αλλά καλού προβληματισμού, αυτό με κάνει να μπαίνω σε μια άλλη ζώνη μέσα στο μυαλό μου και να επεξεργάζομαι το κάθε μου θέμα πιο στοχευμένα και με υπομονή.

Έχεις ένα προφίλ στο instagram που χαρακτηρίζεται από υψηλή αισθητική και γούστο. Πόσο όμως πιστεύεις πως μπορεί να διαχωρίσει ο κόσμος πλέον την πραγματικότητα που ζούμε , από αυτήν που παρουσιάζεται στα social media;
Η αλήθεια δεν μπορω να απαντήσω για την πραγματικότητα γενικά στον κόσμο των social media, σίγουρα υπάρχει έντονα και η δόση της υπερβολής σε κάποια προφίλ, αλλά πιστεύω ότι όλα λίγο πολύ είναι μικρά παραθυράκια της παγματικότητας του προσώπου που βρίσκεται πίσω απο αυτά. Για μένα προσωπικά, ο κόσμος αυτός λειτουργεί πολύ δημιουργικά , απο κάτι που θα ανεβάσω αυθόρμητα μέχρι κάτι που έχω σκεφτεί απο πρίν και έχω δημιουργίσει
περιεχόμενο για τον λόγο αυτό. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά πως, ότι ανεβάζω, είναι ενα μικρό κομμάτι παζλ απο την καθημερινότητα μου. Είναι αυτονόητο, πως υπάρχουν μέρες που θέλω απλά να χωθώ κάτω απο τα σκεπάσματα και να μην μιλάω σε κανέναν ή οι όχι τόσο όμορφες μέρες που είναι γεμάτες ένταση με πολλά δάκρυα απο μικρούς και μεγάλους. Επιλέγω όμως αυτές τις στιγμές να τις κρατάω για μένα ή για τις ψυχολόγους που σας ανέφερα πιο πάνω 😉 Επισης είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία μέσα απο την συγκεκριμένη πλατφόρμα να γνωρίσω πολύ όμορφους ανθρώπους. Με κάποιες μαμάδες έχουμε καθημερινή επαφή και είναι συγκινητικό το πόσο δυνατούς δεσμούς έχουμε δημιουργίσει μεταξύ μας αλλά και η στήριξη που προσφέρουμε η μία στην άλλη δύο και χρόνια τώρα.

Ξέρουμε πως μια από τις πιο ένοχες απολαύσεις σου είναι τα crime documentaries. Ξέρουμε επίσης πως το κοινό αυτών των σειρών είναι κατά κανόνα γυναίκες. Μπορείς να κάνεις κάποιες υποθέσεις για τον λόγο που μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Δηλώνω ένοχη!! Με συναρπαζουν πολύ τα ντοκιμαντέρ αυτού του είδους γιατί εκτός απο το μυστήριο, σχεδόν πάντα μέσα στην μαυρίλα τους φαίνεται το φώς, είτε αυτό είναι στο πρόσωπο κάποιου δικηγόρου ή κάποιου παθιασμένου ντετέκτιβ που έχει αναλάβει να λύσει το μυστήριο…μου δίνει την αίσθηση ότι υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα. Κατα κανόνα γυναίκες λοιπον, αυτό δεν το γνώριζα η αλήθεια, ίσως μας ξυπνάει το ένστικτο της επιβίωσης; Μου κινησατε την περιέργεια πάντως και θα το ψάξω σίγουρα.

Τί είναι αυτό που σε κάνει εσένα BadMom;
Ti με κάνει Badmom; Λοιπόν θα σας πω για ένα περιστατικό που μου συνέβει, τραγελαφικό. Τον περασμένο Αύγουστο 1,5 μήνα μετά τον ερχομό της μικρής μας, είχαμε κάνει ενα μικρό πάρτυ γενεθλιων για τον γιό μασ και για το οποίο είχα παραγγείλει μια τάρτα φρούτων απο ένα βίγκαν καφεστιατόριο της περιοχής. Σημείωση ότι, όταν είχα πάει να παραλάβω την τάρτα, μου την έδωσαν σε κανονική πιατέλα και με παρακάλεσαν να την επιστρέψω όποτε μπορέσω. Λίγες ημέρες αργότερα και αφότου κάναμε και το πάρτυ μας επισκέφθηκαν οι γονείς μου και είχα στο νου μου να επιστρέψω την περιβόητη πιατέλα, μια απο εκείνες τις ημέρες που θα κάναμε την βόλτα μας στην περιοχή όπου μένουμε. Ετσι και έγινε, στην επιστροφή προς το σπίτι αργά το απόγευμα περάσαμε απο εκεί για να
επιστρέψω την πιατέλα. Οι γονείς μου περίμεναν έξω, εγώ μπήκα με το καρότσι και το μωρό και ακολούθησε και ο γιός μου, (του οποίου αρέσει πολυ το συγκεκριμένο καφέ γιατί έχουν ένα μικρό χώρο με παιχνίδια) και ενώ το μαγαζί ήταν στο κλείσιμο προσπαθούσα να του εξηγήσω γιατί δεν μπορούσαμε να καθησουμε και ταυτόχρονα, κρατώντας τον απο το χερι, βαδίζω γρήγορα προς την πόρτα. Πριν όμως προλάβω να πατήσω το πόδι μου έξω, ακούω
ένα ’’excuse me your baby???!!’’, ω ναι είχα ξεχάσει το μωρό μου, δεν πιστεύω να πήγαινα πολύ μακρία μέχρι να το θυμηθώ, αλλά η αλήθεια δεν ήταν και απο τα highlight μου ως μαμά, ενιωσα πολύ badmom.

Χωρίς τί από τα παρακάτω θα ήταν πιο δύσκολο να ζήσεις για ένα χρόνο