Το να είσαι γονιός, σε αυτήν την εποχή που ζούμε, είναι σαν να παίζεις playstation και να φοβάσαι πως σε κάθε βήμα που κάνει ο ήρωάς σου, θα πεταχτεί ένα καινούργιο ζόμπι από καμιά γωνιά, έτοιμο να σε κατασπαράξει.
Είναι δύσκολα τα πράγματα. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ τα βρίσκω αρκετά ζόρικα. Αν το καλοσκεφτείς, η νέα πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί τον τελευταίο χρόνο, μας έχει εξαναγκάσει σε ένα νέο είδος parenting που δεν το είχαμε καν υποψιαστεί.
Για παράδειγμα, για να ξεκινήσω από τα πιο light, τα παιδιά μου έβλεπαν το πολύ μια ώρα τηλεόραση την ημέρα π.κ. (προ κόβιντ), μισή ώρα μετά το σχολείο και μισή ώρα πριν πάμε στο κρεβάτι, για παραμύθι και ύπνο. Θέλετε να μάθετε τί συμβαίνει τώρα; Μετράω να βρω ώρες που ΔΕΝ είναι μπροστά σε μια οθόνη. Τηλεκπαίδευση πέντε ώρες την ημέρα, αγγλικά, σκάκι (ω ναι!), όλα μπροστά σε μια οθόνη.
Μετά σου λέει “θέλω να μιλήσω με τις φίλες μου στο Skype”… Ε τί να της πεις; Όχι; Αφού δεν βλέπει άλλο παιδάκι από κοντά, ας το δει μέσω Skype. Έχω πετύχει την κόρη μου, σε ομαδική βιντεοκλήση να κάνουν μπαλετικές επιδείξεις, που τους έδειχνε ένα κοριτσάκι από το γκρουπ. Μιά άλλη φορά, μπαίνω στο δωμάτιο, για να αφήσω τα σιδερωμένα στην ντουλάπα και βλέπω τη μικρή σε βιντεοκλήση με την φίλη της την Αννούλα, χωρίς να μιλάνε. Η καθεμιά έκανε τα δικά της, δεν επικοινωνούσαν με λέξεις, αλλά υπήρχε η παρουσιά της άλλης στον χώρο της καθεμιάς. Ένα είδος επαφής είναι και αυτό.
Αυτά όμως, όπως προείπα, είναι τα light.
Στον χρόνο αυτό που μας πέρασε, η πραγματικότητα για όλους μας, έχει εμφανίσει νέους κινδύνους. Το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης, έχει πλέον γιγαντωθεί. Δεν γίνεται να το αγνοήσεις αν είσαι λογικός και σκεπτόμενος άνθρωπος. Αρχίζουμε πλέον και συνειδητοποιούμε όλοι, πως αυτά τα θέματα, δεν αφορούν μόνο τους διπλανούς μας άρα “τί να κάτσω να ασχολούμαι”. Είναι πλέον προφανές, ότι σε οποιοδήποτε σπίτι, σε οποιαδήποτε οικογένεια, μπορεί να συμβεί κάτι κακό. Ένα κακό που δεν μπορεί να το συλλάβει ανθρώπινος νους.
Αγνοούμε το ενδεχόμενο αυτό, για να το ξορκίσουμε ή γιατί δεν μπορούμε να το συλλάβουμε σε όλη την τραγική του διάσταση ή γιατί το ενδεχόμενο να συμβεί σε ένα δικό μας παιδί είναι τόσο αποτρόπαιο που ίσως αν δεν το σκεφτόμαστε, δεν θα συμβεί κιόλας.
Όπως αποδεικνύεται λοιπόν όμως, ο τρόπος αυτός σκέψης δεν “βολεύει ” πλέον. Είναι αδύνατον να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι. Είναι σαφές πως σκεπτικά όπως “αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σε εμένα” ή ” που να μπλέκω τώρα, άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα” ή “μη μιλάς, τί θα πει ο κόσμος”, απλά δεν υπάρχουν πιά. Απλά δεν υπάρχουν! Δεν γίνεται να υπάρχουν. Είναι παλιά, πολύ παλιά σκεπτικά. Ο κόσμος αλλάζει και σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς, είναι στα χέρια των γονιών να βοηθήσουν να αλλάξει προς τη σωστή μεριά.
Είναι στα δικά μας χέρια, να μεγαλώσουμε ανθρώπους με ενσυναίσθηση, με ανθρωπιά, που θα σέβονται το περιβάλλον, θα σέβονται τα ζώα, που θα σέβονται τον διπλανό τους, θα σέβονται την διαφορετικότητα του καθενός. ΘΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ.
Άρα πώς γίνεται λοιπόν να μιλήσεις στα παιδιά σου για όλα αυτά που συμβαίνουν στο κόσμο, χωρίς να τα φοβίσεις και χωρίς να χάσουν την παιδικότητά τους; Αυτό το ερώτημα γυρνάει μέσα στο μυαλό μου μέρες. Γενικά σαν μαμά, είμαι από εκείνες που επιλέγουν πάντα την αλήθεια σε οποιαδήποτε περίσταση. Θεωρώ πως όταν ένας άνθρωπος ξέρει την αλήθεια, έχει ένα μεγάλο αβαντάζ στη ζωή. Πάντα τα παιδιά μου δεν τα αντιμετώπιζα σαν μωρά, αλλά σαν μικρούς ανθρώπους, στους οποίους ανάλογα με την ηλικία τους, τους εξηγείς τον κόσμο, με τα καλά του και τα κακά του.
Είναι δυνατόν λοιπόν, όταν ξεκίνησε, λόγω τηλεκπαίδευσης, να έχει δικό της υπολογιστή, να μην της εξηγήσω τους κινδύνους του διαδικτύου; Αν δεν ξέρει τί συμβαίνει, τί πραγματικά μπορεί να συμβεί, πώς θα προφυλαχθεί όταν κάτι συμβεί; Γιατί θα συμβεί, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά προσπαθώ να μεγαλώσω άτομα πιο έξυπνα, από αυτόν που θα πιάσει κουβέντα ή θα στείλει μια φωτογραφία σε έναν άγνωστο στο διαδίκτυο, για παράδειγμα.
Από την άλλη βγαίνουν στη φόρα διάφοροι Λιγνάδηδες και λοιποί υπάνθρωποι υπεράνω υποψίας, σου λένε οι ειδικοί πως κατά 80% το κακό θα συμβεί από άνθρωπο υπεράνω υποψίας, βλέπεις ότι είναι παντού γύρω μας…. Ε! είναι δυνατόν να το αγνοήσεις και να μην μιλήσεις στα παιδιά σου για τη σεξουαλική κακοποίηση;
Ή νομίζεις ότι σε εσένα δεν θα συμβεί; Ή μήπως νομίζεις πως κατά την διάρκεια της εφηβείας, όταν θα σου λέει πως είναι με την Ελένη στο σινεμά, θα είναι όντως με την Ελένη στο σινεμά και όχι με κανένα μαντράχαλο είκοσι χρόνια μεγαλύτερο, που θα την έχει πείσει πως είναι ερωτευμένη και θα την κάνει ό΄τι θέλει;
Ααα ξέχασα… Σε εσένα αυτά δεν θα συμβούν. Εσύ έχεις μια σοβαρή οικογένεια. Εσύ ξέρεις κάθε λεπτό της ημέρας που βρίσκονται τα παιδιά σου. Σε εσένα αυτό δεν θα συμβεί, κοιμήσου ήσυχος!
Στην εποχή που ζούμε δεν μας παίρνει να μην φερθούμε έξυπνα με τα παιδιά μας. Γνώμη μου! Τί σημαίνει έξυπνα; Για εμένα συνοψίζεται σε μερικές απλές φράσεις:
Να τα ενημερώνουμε, αντί να τα υπερπροστατεύουμε. Να τα ακούμε αντί να τα διατάζουμε. Να τους λέμε πάντα την αλήθεια, για να μην χρειαστεί να ψάξουν να την μάθουν από αλλού, με οτιδήποτε και αν συνεπάγεται αυτό. Και Πίστη.
Πίστη ότι κάτι θα κάνουμε καλά σαν γονείς και θα τα οχυρώσουμε απέναντι σε όλα τα ζόμπι που ξεπετάγονται από κάθε γωνιά της ζωής. Είμαι σίγουρη πως η γενιά που έρχεται, θα κάνει αυτόν τον κόσμο ένα πολύ καλύτερο μέρος. Εμείς όμως πρέπει να την καθοδηγήσουμε. Καλή δύναμη σε όλους!