Dama Petunia Νιώθετε και εσείς ότι ζείτε σε ένα τρανς; Ότι τη μια μέρα είναι Σάββατο, την άλλη είναι Τετάρτη και την άλλη Κυριακή; Πως όλα γίνονται διεκπαιρεωτικά, μηχανικά, σαν να καθαρίζεις τα πάνω πάνω για μια επίσκεψη που θα κάνει η πεθερά;
Σε αυτή την καραντίνα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από την προηγούμενη φορά. Μιλάω με άλλες μαμάδες και βλέπω ότι ακόμα και η πιο αισιόδοξη έχει αρχίσει να χάνει τα κουράγια της. Στις πιο light καταστάσεις η συζήτηση λήγει με ένα “εντάξει, θα περάσει και αυτό”. Στις πιο ζόρικες, μιλάμε για γυναίκες στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού. Προσωπικά είμαι κάπου στη μέση. Παρατηρώ όμως στον εαυτό μου ότι έχω σταματήσει να “κυνηγάω” πράγματα. Έχω ξεχάσει πώς είναι να προγραμματίζεις ένα σαββατιάτικο απόγευμα. Να πας με τα μικρά στο σινεμά ή να δεις έναν φίλο. Πόσο μακρινά φαίνονται όλα αυτά…
Η καθημερινότητα είναι μια ευθεία γραμμή μηχανικών κινήσεων. Ξύπνα, κάνε γάλα στα παιδιά, καθάρισε το σπίτι, φτιάξε φαγητό, βγάλε το σκύλο βόλτα, ξεκίνα τηλεκπαίδευση, τρέχα από τον ένα στον άλλο μέχρι τις 5.20 που λήγει αυτή παρωδία, φτιάξε βραδινό, κάνε τους μπάνιο, κοιμηθείτε. Αυτααα.. Θεωρώ τον εαυτό μου βέβαια και από τους τυχερούς που χρειάζεται να βγαίνω από το σπίτι για να πάω στη δουλειά, πράγμα που συνεπάγεται και έναν λόγο να βάλω λίγη μάσκαρα (το κραγιόν το κόψαμε) και να στρώσω λίγο τη φράτζα.
Το θέμα με τις τύψεις όμως, πως αντιμετωπίζεται; Τα παιδιά είναι πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη, πράγμα που προσωπικά μου δημιουργεί ένα τεράστιο άγχος πως πρέπει να βρω οπωσδήποτε έστω μια ώρα μέσα στο στενό περιθώριο της “πρωινής ζώνης”, ώστε να τα βγάλω από το σπίτι – άμα δεν βρέχει βέβαια- για να τα δει λίγο ο ήλιος, προτού επιστρέψουμε σπίτι για να φάνε κάτι στα γρήγορα και να στηθούν στον υπολογιστή. Ακόμα και οι εξωσχολικές δραστηριότητες γίνονται από τον υπολογιστή. Πόσα βιβλία να διαβάσεις, πόσα επιτραπέζια να παίξεις, πόσες φορές να ακούσεις να φωνάζουν “μαμά” σε μια μέρα; Πόσα κομμάτια να γίνεις; Άλλα να θέλει ο ένας, άλλα ο άλλος και στο τέλος το μόνο στο οποίο να συμφωνούν είναι η ταινία που θα δούμε πριν τον ύπνο. Όλοι δρόμοι οδηγούν σε οθόνη…
Μακρύς προβλέπεται αυτός ο χειμώνας φίλες μου…
