Dama Petunia Πώς γίνεται να πηγαίνεις να πλύνεις το αμάξι και να φεύγεις από το πλυντήριο, άφραγκη και με βρώμικο αμάξι ξέρεις; Εγώ θα σου πω..
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Εγώ σήμερα 7:30 ήμουν στο δρόμο για Πεντέλη, αυτόν τον περιφερειακό δρομάκο, που ανεβοκατεβαίνεις βουνά για να φτάσεις. Δεν έχω παράπονο, εξαιρετική διαδρομή, μέσα στο πράσινο και τη φύση, αλλά αν την κάνεις τόσο πρωί, ένα γαλλικό το ρίχνεις με τις τόσες στροφές. Τέλος πάντων, με επέλεξε ο ΕΟΔΥ να πάω να κάνω αυτόν τον δωρεάν δειγματοληπτικό έλεγχο για την πανούκλα. Και ξύπνησα λοιπόν αχάραγα να πάω για να στηρίξω και εγώ την προσπάθεια της κυβέρνησης για τον περιορισμό της πανδημίας… – #οχιβέβαια – απλά έχει πονέσει πιά η καρδιά μου να σκάω ογδοντάρια κάθε δύο βδομάδες και αυτό είναι τσάμπα..
Πάω λοιπόν στο σημείο που μας είπαν , δίνω στοιχεία, στήνομαι στην ουρά, περιμένω στην ουρά, περιμένω στην ουρά, περιμένω στην ουρά, έρχεται η σειρά μου, μου βάζουν μπατονέτα στον πυρήνα του εγκεφάλου, βγαίνω έξω, περιμένω τα αποτελέσματα, περιμένω τα αποτελέσματα, περιμένω τα αποτελέσματα, έρχεται η σειρά μου, μπαίνω μέσα, μου λένε ότι είναι αρνητικό, δακρύζω γιατί μετά από όλη αυτήν την ώρα που περίμενα είχα αρχίσει να πιστεύω ότι είμαι σίγουρα άρρωστη (η ψυχολογία της μάζας βλέπεις), αλλά και γιατί μετά από το κρύο που έφαγα αρρώστησα πια στα αλήθεια,και επιστρέφω σπίτι.
Ωραία, λέω, αφού και επισήμως είμαι καλά, καιρός τα μικρά να πάνε δύο μέρες στη γιαγιά και τον παππού. Από το Φεβρουάριο έχει να συμβεί αυτό, και αφού βρήκα άνοιγμα 2 ημερών που δεν έχουν τηλεκπαίδευση, σκάκι, πιάνο, αγγλικά, μονόζυγο, ιππασία, τραμπολίνο, κινέζικα ή οτιδήποτε άλλο, η φάση είναι ή τώρα ή ποτέ. Τους μαζεύω με συνοπτικές διαδικασίες, τους πάω, τους αφήνω με επίσημη τελετή παραλαβής – παράδοσης, και φεύγω πιο γρήγορα και απο τον μπιπ- μπιπ στο κινούμενο σχέδιο.
Ελεύθερος χρόνος & ησυχία στο σπίτι, τί κάνεις; Λιώνεις στο playstation που δεν έπαιζες για να μην σε βλέπουν οτι κάνεις τέτοια πράγματα; Κάνεις μαραθώνιο ταινιών στην τηλεόραση, που δεν μπορείς κανονικά γιατί είναι συνέχεια κατειλημμένη; Λιώνεις στο κινητό με τις ώρες που κανονικά δεν παίζει γιατί.. ε δεν χρειάζεται να το εξηγήσω αυτό..
Τα κάνεις όλα αυτά σαφέστατα, αλλά πρώτα επέλεξα να κάνω κάτι που ήθελα πολύ καιρό.. Να πάω να πλύνω το αμάξι και να το καμαρώσω πλυμμένο και καθαρό για πάνω από δέκα λεπτά! Γιατί δεν ξέρω για τα δικά σας τα παιδιά, αλλά τα δικά μου με το που μπουν μέσα στο αμάξι θα θυμηθούν οτι θέλουν κουλούρι, χυμό, νερό,κρουασάν, παστίτσιο, μπριάμ και δεν ξέρω και εγώ τί άλλο. Που φυσικά επιφέρει μια “ελαφριά” αναστάτωση στον χώρο. Αυτά φυσικά μόνο στο δικό μου αμάξι, γιατί του συζύγου είναι άβατο. Όποιον δει με χυμό μέσα τον πυροβολεί εξ επαφής.
Πάω λοιπόν να πλύνω το αμάξι και αντί να πάω σε ένα βενζινάδικο ή κάπου που να πλένουν αμάξια επαγγελματίες βρε αδερφέ , να κάθομαι εγώ κυρία να πίνω τον καφέ μου καθώς περιμένω, και να αφήσω τους άλλους να βγάλουν τους δράκους κάτω από τα καθίσματα, λέω όοοοοχιιιι…. Θα πάω μόνη μου να το καθαρίσω! Να το προσέξω το αμαξάκι..
Πάω λοιπόν σε αυτές τις αλυσίδες πλυντηρίων, που βάζεις τα πενηντάλεπτα και κάνεις σκούπα, πλύσιμο κτλ… Έλα όμως που τα πανάκια είναι κάπου χαμένα στο άβατο του πορτπαγκάζ και με αυτό θα ασχοληθώ στην επόμενη καραντίνα, δεν είμαστε για τέτοια τώρα…
Πάω λοιπόν στον κυριούλη μέσα στο κατάστημα και του λέω
-“θέλω ένα πανάκι να καθαρίσω το αμάξι μέσα…”
-“μεγάλο ή μικρό;”
-“……………. εσείς τί προτείνετε;” Ιδέα δεν έχω προφανώς τί χρειάζομαι.. Και αν το μεγάλο είναι πολύ μεγάλο ή το μικρό δεν κάνει ούτε για ντεμακιγιάζ ;
“Μικρό θα έλεγα” λέει ο άνθρωπος στα γρήγορα γιατί προφανώς κατάλαβε το βλέμμα της ασχετοσύνης και είχε και άλλες δουλειές.
“Μήπως να πάρω δύο σε περίπτωση που βραχεί το ένα;” συνεχίζω ακάθεκτη
“Μα αν δεν βραχεί πως θα καθαρίσετε;” Λογική η απόκριση του μισθωτού, δεν μπορώ να πω.
Πληρώνω στα γρήγορα το ένα μου μικρό πανάκι και εξαφανίζομαι, γιατί και η βλακεία έχει τα όρια της . Πάω λοιπόν να καθαρίσω το αμάξι προτού βάλω σκούπα και το τί έβγαλα από μέσα δεν περιγράφεται. Μέχρι και ένα καπέλο υπήρχε κάτω από το κάθισμα, που το είχα για χαμένο από πρόπερσι το καλοκαίρι. Παιχνίδια, άδειους χυμούς, μπουκαλάκια με νερό, μισοφαγωμένα κουλούρια, μια λεμονόκουπα (μη ρωτάτε), τσόφλια από φυστίκια (μη ρωτάτε), ένα παπούτσι χωρίς το ταίρι του, απορώ πως δεν βρήκα και τον μίκυ και τον μάους μέσα. Γέμισα έναν κάδο σκουπίδια μόνη μου κυριολεκτικά. Άσε που καθόμουν να μαζεύω τα τσόφλια από τα φυστίκια που έπεφταν κάτω στο πάτωμα , ένα ένα για να μην έρθει ο επόμενος και με κακοχαρακτηρίσει βλέπεις… Και το είχα καθαρίσει θεωρητικά πριν κανένα μήνα …
Να μη σας τα πολυλογώ ξόδεψα πάνω από δέκα ευρώ σε πενηντάλεπτα στη σκούπα, έβαλα και νερό με σαπούνια, χλωρίνες, αρωματικά, απιονισμένα και δεν ξέρω και εγώ τί άλλο και ακόμα καθαρό δεν το λες με τίποτα.
Το αποτέλεσμα εν ολίγοις είναι και να έχω ξοδέψει πολλά παραπάνω από το αν πήγαινα σε έναν άνθρωπο να μου το πλύνει, και να πρέπει να μπω εγώ στον κλίβανο, και καθαρό αμάξι να μην έχω σε τελική ανάλυση…
Εσείς όλα καλά;
