Badmoms.gr Και ενώ όλοι περίμεναν το γάμο μας, εμείς αποφασίσαμε να δώσουμε σάρκα και οστά στην αγάπη μας και να κάνουμε ένα μωράκι.
Προσπαθούσαμε 4 μήνες, ώσπου οι πολυπόθητες γραμμούλες να γίνουν δυο. Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή όπως και τόσες άλλες, από τότε που έμεινα έγκυος. Λες και η ως τότε ζωή μου ήταν απλά μια προπαρασκευαστική περίοδος μέχρι να γίνω μάνα.
Το σώμα μου έγινε το καταφύγιο μιας νέας ζωής, το είναι μου ολόκληρο αφιερώθηκε σε εκείνη τη στιγμή που θα αντίκριζα το μικρο μου.
Παντρευτήκαμε για τυπικούς λόγους με πολιτικό γάμο πριν γεννήσω και το όνειρό μου για πέπλα και νυφικά έσβησε. Όχι άδοξα, αλλά πολύ γλυκά αφού προτεραιότητά μου πια, ήταν το παιδί μου.
Στους υπερήχους, δε φαινόταν κάτι και έτσι ο γυναικολόγος μου -πολύ επιφυλακτικά- συμπέρανε ότι κουβαλώ μέσα μου ένα κοριτσάκι.
Γέμισε η ζωή μου, η σκέψη μου, τα όνειρά μου, με ροζ χρώμα και νεραϊδόσκονη. Ξεκίνησα να αγοράζω μικροσκοπικά φορεματάκια και όμορφες κούκλες, σαν εκείνες που θαύμαζα όταν ήμουν και εγώ μικρή.
Λυπόμουν λίγο τον άντρα μου που ήθελε γιο, αλλά δε βαριέσαι. Νέοι είμαστε, την επόμενη φορά! Έφτασα αισίως στον πέμπτο μήνα εγκυμοσύνης και ήρθε η ώρα του μεγάλου υπερήχου.
Και ενώ όλα έμοιαζαν φυσιολογικά, χωρίς εκπλήξεις η εμβρυολόγος ρώτησε τον άντρα μου «Σας είπα τι θα κάνετε;» «Όχι γιατρέ», απάντησε ο Ηλίας, «αλλά τα ψωνίσαμε όλα ροζ» πρόσθεσε με υπερηφάνεια!
Ο καημένος, με τόσα παραμυθένια πραγματάκια ξέχασε και ο ίδιος τη βαθιά του επιθυμία για το γιο και χαιρόταν για την επικείμενη άφιξη της πριγκιπισούλας μας. «Θα πρέπει να τα επιστρέψετε όλα», είπε η γιατρός.
Και προφανώς έπειτα από τα απορημένα ορθάνοιχτα μάτια μας θεώρησε ότι έπρεπε να καταστήσει σαφές το μεγάλο γεγονός: «ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΣ!».
Πρώτη φορά στα 5 χρονιά, είδα τον άντρα μου να βουρκώνει και να με κοιτάζει σχεδόν με ευγνωμοσύνη. Εγώ άρχισα να κλαίω από συγκίνηση που ένιωσα την απολυτή ευτυχία που βίωνε ο άντρας μου.
Και ως δια μαγείας, μέσα σε δευτερόλεπτα, ο κόσμος μου όλος έγινε γαλάζιος. Σήμερα ο γιος μας είναι 3 μηνών.
Η απόσταση που φέρνει στο ζευγάρι το πρώτο παιδί, οι αϋπνίες, το άγχος της νέας αρχής, δε συγκρίνονται με τίποτα με το πρώτο του χαμόγελο, τη ζεστασιά στα μάτια του όταν με κοιτάζει και γεμίζει την ψυχή μου με μια αγάπη βαθιά και ανιδιοτελή που δεν ένιωσα ποτέ μου.
Αισθάνομαι ότι γεννήθηκα για αυτό τον ιερό ρόλο. Για να φροντίζω το μωρό μου και να το δω να μεγαλώνει όμορφα.
Και εύχομαι από καρδιάς, χρονιά πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου, γιατί πραγματικά μπροστά στα παιδιά σου τίποτε άλλο πια δεν έχει αξία.
Γεωργία
Πηγή: mothersblog.gr
