M P Συμβαίνει σε κάθε νέο γονέα! Ανεξάρτητα από το πόσες φορές επιμένει, πριν το παιδί γεννηθεί ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν ποτέ οθόνες!
«Δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ την οθόνη για να απασχολήσω το παιδί μου». Μην ορκίζεστε!
Είναι μ%$#*&ες.
Το έλεγα και εγώ αυτό. “Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήνω το παιδί μου να περνάει χρόνο μπροστά απ’ την τηλεόραση πριν από τα 8 του!”
Μπορεί να ασχοληθεί με ένα έργο ζωγραφικής ή τα παιχνίδια του ή μπορεί να πάει έξω και να τρέξει στο δρόμο. Το έλεγα και το πίστευα πραγματικά…
Δεν είχα ιδέα, πόση προσπάθεια θα χρειαζόταν από εμένα, για να πείσω τα παιδιά μου να παίζουν μόνα τους. Σίγουρα, υπάρχουν εκείνες οι στιγμές – εκείνες οι όμορφες στιγμές που ανεβαίνουν στο Facebook – όπου τα παιδιά μου θα καθίσουν ήσυχα και θα ξεφυλλίσουν ένα βιβλίο τραγουδώντας τραγούδια ή θα κυνηγήσουν ο ένας τον άλλον γύρω από το σπίτι, ενώ γελάω χαρούμενα.
Αλλά πόσο διαρκεί αυτό πριν κάποιος τρέξει πάνω σε ένα τραπέζι ή πέσει; Μέχρι που κάποιος θα θελήσει κάτι να φάει, ή να πάει στην τουαλέτα, ή να παίξω έναν χαρακτήρα στο παιχνίδι τους, ή να τα βοηθήσω να κάνουν ένα παζλ, (δηλαδή να κάνω εγώ το πάζλ ενώ εκείνοι με κοιτάνε).
Το να είσαι γονέας σημαίνει να είσαι συνέχεια εκεί, να υπηρετείς τις ανάγκες κάποιου ψωνισμένου σταρ κινηματογράφου χωρίς αυτοέλεγχο.
“Δεν μου αρέσει αυτό το νερό, μαμά… Μπορείς να μου φέρεις άλλο νερό; “
Είναι το ίδιο γ#$%&*^$ο νερό!
“Φυσικά αγάπη μου”
“Ωχ. Χύθηκε πάνω μου. Μπορείς να αλλάξεις τη μπλούζα μου, μαμά; “
“Θα στεγνώσει. Απλά περιμένε ένα λεπτό.”
“Όχι, μαμά!!! Είναι βρεγμένο. Χρειάζομαι άλλη μπλούζα!” (με γκρίνια)
Είναι αστείο οτι χρειάζονται νερό ή να πάνε στο γιογιό ή να φάνε κάποιο σνακ για να κάνουν ένα παζλ ενώ όταν κοιτάζουν την άβυσσο του iPad δεν χρειάζονται απολύτως τίποτα.
Εξακολουθώ να ντρέπομαι να παραδεχτώ δημοσίως ότι αφήνω τα παιδιά μου να παρακολουθούν τηλεόραση και ακόμη περισσότερο ντρέπομαι να παραδεχτώ πόσο παρακολουθούν (δεν είναι τόσο πολύ, αλλά δεν είναι τόσο λίγο).
Αλλά στους γονείς που συνεχίζουν να επιμένουν οτι τα παιδιά δεν παρακολουθούν ποτέ τηλεόραση: Σας Μισώ.
Για τους γονείς που είναι πραγματικά ειλικρινείς για αυτό; Σας μισώ ακόμη περισσότερο.
Συμβαίνει. Μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, ή ένα ιδιαίτερα “δύσκολο” απόγευμα με το παιδί σας, θα το αφήσετε να κοιτάξει το τηλέφωνό σας. Μόνο για ένα λεπτό, θα πείτε. Ίσως να του δείξετε ένα βίντεο στο YouTube για κάτι που θυμάστε πως σας άρεσε όταν ήσασταν μικρό παιδί.
Ίσως θα το αφήσετε να παρακολουθήσει ένα κλιπ Candy Candy ή ένα τραγουδάκι. Εναλλακτικά, θα του δείξετε ένα βίντεο με ζώα στο Youtube, για να πείσετε τον εαυτό σας ότι έχει κάποια εκπαιδευτική αξία.
Μόνο ένα λεπτό, θα πείτε. Ακόμα πέντε λεπτά, θα πείτε. Αλλά εκείνη τη στιγμή, το πρόσωπο του παιδιού σας θα αλλάξει.
Όλη η ενέργεια που σας προκαλεί τρέλα τις τελευταίες δύο ώρες θα υποχωρήσει, οι χιλιάδες ερωτήσεις θα σταματήσουν και μια αίσθηση ανακούφισης θα κυριαρχήσει στο παιδί σας. Θα δείτε στο πρόσωπό του μια αίσθηση γαλήνης.
Οι μύες του θα χαλαρώσουν. Ο κόσμος θα μείνει ήσυχος. Αυτή είναι η στιγμή που ξέρετε ότι έχετε χάσει το παιχνίδι.
Εάν μπορείτε να συγκεντρώσετε οποιαδήποτε δύναμη σε αυτό το κουρασμένο σώμα σας για να αφαιρέσετε το τηλέφωνο από τα χέρια του και να το βάλετε πίσω στην τσέπη σας, κάντε το. Πριν να είναι πολύ αργά. Πριν ξεκινήσει ο εθισμός.
Η προσωρινή ηρεμία που έχετε ενώ το παιδί σας κολλάει στην οθόνη είναι φευγαλέα και τελικά θα πληρώσετε για αυτήν. Η γαλήνη μιας στιγμής δεν είναι ποτέ δωρεάν.
Προσπαθήστε να αντισταθείτε στον πειρασμό να του δείξετε ένα ακόμη βίντεο στο YouTube ενώ ξεκουράζετε τα μάτια σας, γιατί όταν ξυπνάτε 20 λεπτά αργότερα, το δίχρονο παιδί σας θα σας έχει του χεριού του. Θα έχει κυριαρχήσει πλήρως στο τηλέφωνό σας. Θα ξέρει πώς να βρει ύπουλα πράγματα για τα οποία έχετε ακούσει μόνο από άρθρα γονικής μέριμνας.
Μέχρι την ηλικία των τριών, θα μπορούσε να πιάσει δουλειά ως IT, και είστε άσχετοι μπροστά του. Θα φτάσετε σε σημείο να καμαρώνετε για αυτό με τους άλλους γονείς, “Το πιστέυετε; Είναι μόνο τρία και ξέρει ήδη πώς να χρησιμοποιεί το iPhone καλύτερα από εμένα! “ Κάθε γονέας θα το πει αυτό. Απο τις τύψεις.
Επίσης η ησυχία. Ω Θεέ μου, μια ησυχία που μοιάζει με την πρώτη γουλιά μπύρας, ή ένα κρεβάτι μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς ή ένα μπάνιο μετά από μια δύσκολη ημέρα.
Σύντομα, θα είναι τόσο έμπειροι στο YouTube που θα πρέπει να κατεβάσετε την εφαρμογή YouTube Kids για να βεβαιωθείτε ότι δεν βλέπουν κάτι που δεν πρέπει να δουν στην ηλικία τους. Σύντομα, θα ανακαλύψετε ότι το YouTube Kids είναι εξίσου ύπουλο, λόγω των διαφημίσεων πριν από το κάθε βίντεο.
Σύντομα θα τους δείξετε πώς να χρησιμοποιούν το Netflix ή το Amazon Prime ή μπορείτε να κατεβάσετε μερικά βιβλία που είναι διαδραστικά. Θα βαρεθούν. Μέχρι που ένα βράδυ καθώς ετοιμάζετε δείπνο και παράλληλα προσπαθείτε να παρακολουθήσετε μια εκπομπή στον φορητό υπολογιστή σας, το παιδί σας αρπάζει στο πόδι σας και ζητά ένα σνακ. Τώρα πρέπει να κερδίσεις χρόνο, προτού ξεκινήσει η γκρίνια!
Θα αφήσεις το δείπνο και θα σταματήσεις την εκπομπή σου για να ψάξεις μια εφαρμογή που θα μπορούσε να το απασχολήσει με κάτι που τουλάχιστον, θα είναι εκπαιδευτικό. Έτσι, οι άλλοι γονείς μπορεί να μην σε κρίνουν (σκατά στους γονείς αυτούς).
Αλλά τελικά, θα βρουν το διαδικτυακό τους δρόμο προς το μικρό ροζ γουρουνάκι στην οθόνη, και κάτι βαθιά μέσα σου θα σπάσει. Δεν θα το καταλάβετε τότε, αλλά αυτή η ψηλή εκνευριστική φωνή είναι στην πραγματικότητα ο ήχος του ίδιου του Σατανά.
Ήρθε το τέλος σας.
Πηγή: Pajiba.com
