Από τη Μαρινία Σπαρή
Και όταν όλοι πέφτουν για ύπνο και υπάρχει η απόλυτη ησύχια, εκεί που πραγματικά πιστευείς πως ήρθε
η ώρα να ξεκουραστείς….αρχίζει το βατερλό των σκέψεων ο διχασμός του τέλειου που αντιστέκεται με
την πραγματικότητα της κούρασης αυτής της εργαζόμενης γυναίκας όπου είναι Μάνα, σύζυγος και
νοικοκυρά.
Η ωρά που σου έρχονται ολα στο μυαλό ωστέ να κάνεις τις αναθεωρήσεις σου, τους συμβιβασμούς και
την κριτική σου στο εάν ήσουν αρκετή για τα παίδια σου μέσα στην ημέρα.
Τα παιδία θέλουν χαρούμενους γονείς.
Μαμά όπου θα εχει ενέργεια που θα ανταποκριθεί σε κάθε κάλεσμα τους.
Αυτό όμως συγκρούεται πολύ συχνά με την καθημερινότητα διότι οπώς και να το κάνουμε, δέν ειναι όλες οι
μέρες ίδιες. Οτάν εχείς περάσει μια πολύ κουραστική μέρα στην δουλεία που το λιγότερο που θα λείπεις
ειναι δέκα ώρες, αυτόμτα σου μένουν δεκατέσσερις ώρες για την υπόλοιπη μέρα και αν αφαιρέσουμε
αυτές του ύπνου απομένουν επτά ώρες πάνω κάτω για να είσαι συνεπής στα καθήκοντα σου.
Ακούγονται πάρα πολλές σκέψεις λοιπόν. Στό άκουσμα τους, αλλα στην πραγματικότητα περνάνε τόσο γρήγορα που αναρωτιέμαι αν μπορώ να καλύψω ολα αυτά που καλείται η Μαμά να κανει.
Το ερώτημα μου ειναι το εξής ..μπορεί ένα παίδι να καταλάβει γιατί λείπει τόσες ώρες η Μαμά του; Φυσικά και δεν μπορεί να το καταλάβει και ενδόμυχα του περνάμε το παραμύθι της πραγματικότητας. Ωστόσο, ταυτόχρονα γεννάς 5-6 χέρια για να κάνεις και τις δουλείες του σπιτιού που σε πέριμενουν σωριδόν.
Εκεί κανούμε το λάθος και δίνουμε προτεραιότητα και την μεγαλύτερη βαρύτητα στο καθήκον της νοικοκηράς χάνωντας ουσιαστικό χρόνο απο αυτόν που σου μένει μέσα στην ημέρα.
Το τέλειο σπίτι δεν καλύπτει τον ουσιατικό χρόνο που πρέπει να έχεις με τα παίδια σου.
Και τι μένει στο τέλος της ημέρας……ένα “σ’αγαπώ, Μαμά” που μπορεί να εχεί έξι γράμματα, αλλα η δύναμη
του είναι απεριόριστη, ώστε να σου διαγράψουν όλα τα αρνιτηκά της μέρας και να νιώσεις περήφανη που τα
καταφέρες.
Πόσο αλήθεια είναι όλα αυτά!!!