M P Η πεθερά μου ποτέ δεν μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία. Προσπαθούσα πάντα να την πλησιάσω, ήθελα να την έχω σαν μαμά μου, μιας που οι δικοί μου γονείς είχαν σκοτωθεί σε τροχαίο πριν απο χρόνια.
Εκείνη ήταν πάντα απότομη μαζί μου, επικριτική και προσβλητική. Ποτέ δεν μιλούσα, επειδή σέβομαι οτι είναι η μητέρα του άντρα που αγαπώ. Εκείνος έχει τύχει να είναι μπροστά σε κάποιες απο τις προσβολές της, και πάντα την έβαζε στη θέση της.
Η συμπεριφορά της άρχισε να αλλάζει όταν ήταν μπροστά εκείνος, και με την πρώτη ευκαιρία στο τηλέφωνο ή αν τύχαινε να είμασταν μόνες ξεκινούσε τις προσβολές.
Μερικές απο αυτές ήταν οι εξής: Η πρώην του γιου μου ήταν μια κούκλα, αν την έβλεπες θα ντρεπόσουν να την κοιτάξεις εσύ που είσαι τόσο κοινή, δεν μαγειρεύεις καλά, δεν καθαρίζεις καλά, δεν μπορείς εσύ να συντηρήσεις ένα σπίτι, δεν ερχόμαστε να φάμε σπίτι σας γιατί θα μείνουμε νηστικοί, τα φαγητά σου είναι άνοστα, έχεις παχύνει και δεν ξερω ο γιος μου πως το ανέχεται…
Όταν έμεινα έγκυος με το γιο μας, ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να τιμήσουμε τον πατέρα μου, εφόσον δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Έτσι τον ονομάσαμε Γιάννη.
Μέχρι να γίνει η βάφτιση, εκείνη μας έκανε του κόσμου τις φασαρίες. Σύμφωνα με την γνώμη της, δεν μπορούμε να βγάλουμε το παιδί Γιάννη, και έπρεπε να το βγάλουμε Ιορδάνη, όπως τον πεθερό μου. Ο καημένος ο πεθερός μου, είχε ξεκαθαρίσει οτι δεν είχε κανένα πρόβλημα και οτι δεν τον απασχολούσαν αυτά.
Ο άντρας μου ερχόταν συχνά σε αντιπαράθεση μαζί της, τσακώνοταν συνεχώς και εκείνη επέμενε οτι ο γιός μας πρέπει να πάρει το όνομα “από την πλευρά του γαμπρού”. Μας τόνισε, επίσης, οτι δεν την απασχολούσε καθόλου το γεγονός οτι ήθελα να τιμήσω το νεκρό πατέρα μου, που δεν θα γνώριζε ποτέ του τον εγγονό του.
Η βάφτιση έγινε, το παιδί το βγάλαμε Γιάννη, όπως είχαμε πει απο την αρχή. Εκείνη ήταν με μούτρα σε όλη τη διάρκεια του μυστηρίου, έβγαινε έξω απ’ την εκκλησία και έπαιρνε αέρα συνεχώς, γιατί “δεν ήταν καλά”.
Ο άντρας μου και ο πεθερός μου ήταν τόσο τσαντισμένοι μαζί της, που μου είπαν να μην δίνω σημασία, αλλά πραγματικά πληγωνόμουν.
Έχουν περάσει 5 μήνες απο τη βάφτιση του γιού μας και εκείνη αρνείται να τον αποκαλεί με το βαφτιστικό του όνομα και τον φωνάζει Ιορδάνη.
Ακόμα και στο τηλέφωνο έχει το θράσσος να με ρωτάει αν είναι καλά ο Ιορδανάκος.
Ειλικρινά είναι κάτι που με πληγώνει βαθιά. Δεν την έχω κάνει ποτέ τίποτα. Της έχουν μιλήσει άπειρες φορές ο άντρας μου και ο πεθερός μου, έχω κάνει και εγώ την απόπειρα, αλλά εκείνη δεν καταλαβαίνει.
Λυπάμαι πάρα πολύ για την όλη κατάσταση. Ο άντρας μου έχει αποφασίσει να διακόψουμε τις σχέσεις μας μαζί της. Δεν θέλω να γίνει αυτό γιατί σαν μητέρα κι εγώ δεν θα ήθελα να μου συμβεί…
Τι να κάνω;
Ελεάνα, 34 ετών.
Στείλτε μας και εσείς την δική σας ιστορία στο badmomsgr@gmail.com
