M P Γιαγιάδες και Παππούδες που έχουν άποψη για όλα όσον αφορά το μεγάλωμα των παιδιών σας και όχι μόνο;
Σας καταλαβαίνουμε και σας παρουσιάζουμε μερικά σημάδια για να τους αναγνωρίσετε:
Σε υποτιμούν ως γονιό: Όσον αφορά τους περιορισμούς που έχετε βάλει στην ώρα του ύπνου, το χρόνο που θα δουν τηλεόραση και τυχόν άλλους κανόνες που μπορεί να έχετε για το παιδί σας, απλώς δεν δέχονται τη γονική σας εξουσία. Στα μάτια τους, αφού έχουν την εμπειρία να μεγαλώνουν παιδιά, εκείνοι ξέρουν πάντα τι είναι το καλύτερο και δεν μπορείτε να τους πείσετε για κάτι διαφορετικό. Αυτός ο τύπος συμπεριφοράς κλονίζει την εμπιστοσύνη και δεν πρέπει ποτέ να γίνεται ανεκτός.
Αρνούνται ότι έχουν κάνει λάθη στο παρελθόν ως γονείς. Κάθε φορά που αναφέρετε οδυνηρές για εσάς στιγμές από την παιδική σας ηλικία, σας υπονομεύουν λέγοντας “Δεν το θυμάμαι αυτό” ή “όλο υπερβάλλεις“. Πιστεύουν ότι ήταν υπέροχοι γονείς και ότι εσείς είστε αυτός που έχει πρόβλημα με τα πάντα.
Αισθάνονται ότι δικαιούνται χρόνο με τα εγγόνια. Οι τοξικοί παππούδες σας κάνουν να νιώθετε σαν να τους χρωστάτε χρόνο με τα εγγόνια τους. Εάν δεν μπορεί να γίνει αυτό για οποιοδήποτε λόγο, κατηγορούν εσάς οτι χρησιμοποιείτε τα παιδιά για να τους πληγώσετε. Πολλές φορές απαιτούν με απειλές να δουν μόνοι τους το παιδί χωρίς εσάς. Αυτό δεν γίνεται επειδή αγαπάνε τόσο πολύ το παιδί, αλλά για να ασκήσουν έλεγχο πάνω σας.
Το Παίζουν Θύμα. Οι τοξικοί παππούδες έχουν τρομερό εγωισμό και απαιτούν συνέχεια η προσοχή να είναι στραμμένη πάνω τους. Με οποιονδήποτε τρόπο. Μία διαφωνία μαζί τους, και εάν νιώσουν στριμωγμένοι ξαφνικά τους πιάνει “πόνος στην καρδιά” και “δεν μπορούν να αναπνεύσουν” και όλα τα συναφί. Έτσι, σας δημιουργούν τύψεις, ειδικά εάν το κάνουν μπροστά στα παιδιά σας και εκείνα στεναχωριούνται, με αποτέλεσμα να πρέπει να απολογηθείτε για κάτι που 9 στις 10 φορές έχετε δίκιο.
Αγοράζουν την αγάπη των εγγονών τους με δώρα. Είναι φυσιολογικό να θέλει μια γιαγιά ή ένας παππούς ή και οι δύο να θέλουν να αγοράζουν δωράκια για τα εγγόνια τους. Μερικοί δείχνουν την αγάπη τους αγοράζοντας σοκολατάκια ή μαγειρεύοντας το αγαπημένο τους φαγητό συχνά και γενικά κάνοντας όλα τα χατίρια. Δεν μιλάμε για αυτούς. Μιλάμε για τους παππούδες που τα Χριστούγεννα θα έχουν αγοράσει το πιο φαντασμαγορικό και ακριβό δώρο. Καλύτερο απο εκείνο που αγοράσατε εσείς. Το ίδιο και στα γενέθλια. Μιλάμε για τους παππούδες που ενω έχετε απαγορεύσει την αγορά ενός δώρου για συγκεκριμένους λόγους, εκείνοι πάνε και το παίρνουν. Αυτή η συμπεριφορά οδηγεί στη χειραγώγηση και είναι απαράδεκτη.
Μικρές απειλές που προκαλούν ενοχές. “Αγκαλιασέ με αλλιώς δεν θα σε αγαπάω” ή “δώσε μου ένα φιλάκι αλλιώς δεν θα πάρεις σοκολάτα”. Εάν και εσείς όταν είσασταν παιδάκι τα ακούγατε αυτά, να περιμένετε οτι οι γονείς σας σίγουρα θα τα λένε στα παιδιά σας.
Έχουν άποψη για όλα όσον αφορά τις επιλογές που κάνετε ως γονιός. Είπαμε, εκείνοι ξέρουν καλύτερα. Δεν τους το βγάζεις αυτό απο το μυαλό. Θα έχουν άποψη για όλα ακόμα και όταν δεν τη ζητάς. Κλασικό παράδειγμα είναι το εξής: “Η εγγονή της φίλης μου της Μαριγούλας, πηγαίνει στον τάδε Παιδικό Σταθμό, και είναι ο καλύτερος. Εκεί να πάτε το παιδί”. Έχουμε ήδη δει 500 παιδικούς και έχουμε αποφασίσει που θα πάει. Χ#$%*&αμε που πάει η εγγονή της Μαριγούλας.
Ξεχωρίζουν τα εγγόνια. Ο Θανασάκης είναι ήσυχος και καλός μαθητής και εξαιρετικό παιδί, ενώ ο Γιωργάκης είναι διάβολος! Προβληματικό παιδί, δεν ακούει ποτέ. Δεν τρώει το φαγητό του και δεν κάθεται ήσυχος. Όλη μέρα μπροστά σε μία τηλεόραση είναι δεν θα προκόψει ποτέ. Γιατί να μην είναι και αυτός σαν τον Θανασάκη… κρίμα… καημός μεγάλος… Άλλη περίπτωση κλασική είναι να έχουν αδυναμία στο εγγόνι που έχει το όνομά τους. Ή το παιδί της νύφης που συμπαθούν περισσότερο.
Θέλουν να είναι πάντα οι αγαπημένοι παππούδες των παιδιών. Όχι οι άλλοι παππούδες (αν υπάρχουν). Εμείς! είμαστε οι καλύτεροι. Οι άλλοι δεν είναι. Λογική του παραλόγου.
Πληγώνουν ψυχολογικά το παιδί σας. Είτε κατηγορούν εσάς στο παιδί σας, είτε το ίδιο το παιδί με λόγια όπως: “Άχρηστος είσαι και δεν μπορείς να κάνεις αυτό…” και άλλα παρόμοια, πρέπει να κάνετε κάτι. Εάν τα έλεγαν σε εσάς και τα θυμάστε ακόμα και πληγώνεστε, κρατήστε τα παιδιά σας μακριά.
Βάλτε τα όρια σας. Εάν αυτό δεν γίνεται, απομακρυνθείτε για το καλό το δικό σας και των παιδιών σας.
