M P Η μέθοδος Kristeller, περιγράφεται πρώτη φορά από τον Samuel Kristeller το 1867. Με τον όρο Kristeller αναφερόμαστε στην εφαρμογή πίεσης από τον επαγγελματία υγείας στο άνω μέρος της μήτρας (πυθμένα) συνήθως κατά την διάρκεια των συστολών με τον αγκώνα, τον πήχη ή τις παλάμες του.
Σήμερα, αρκετοί επαγγελματίες υγείας χρησιμοποιούν αυτή την παρεμβατική πρακτική. Υπάρχουν πολλές χώρες όπου απαγορεύεται και πολλές άλλες όπου εξακολουθεί να χρησιμοποιείται χωρίς την απαραίτητη γνώση και χωρίς συναίνεση από μέρους της επιτόκου.
Η εφαρμογή της πίεσης αυτής κατά τη διάρκεια του δεύτερου σταδίου του τοκετού, παραμένει ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους, μη μελετημένους και μη καταγεγραμμένους χειρισμούς στη μαιευτική. Εφαρμόζεται συνήθως για την επιτάχυνση της γέννησης της κεφαλής του εμβρύου.
Οι ενδείξεις περιλαμβάνουν υποψία εμβρυϊκής δυσφορίας, δυστοκία (οι δυσκολίες που παρουσιάζονται κατά την διαδικασία ενός τοκετού) και εξάντληση της μητέρας, αν και είναι γνωστό πως συχνά εφαρμόζεται χωρίς καμία ένδειξη.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) επισημαίνει πως ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΚΡΙΣΤΕΛΛΕΡ κατά τη διάρκεια τοκετού κατά το δεύτερο στάδιο του τοκετού.
Το δεύτερο στάδιο του τοκετού είναι το στάδιο της εξώθησης, από τη στιγμή που ο τράχηλος είναι πλήρως διεσταλμένος (10 cm) μέχρι τη γέννηση του εμβρύου. Η εμβρυϊκή δυσφορία, η αποτυχία προόδου, η μητρική εξάντληση ή μια ιατρική κατάσταση όπου η παρατεταμένη εξώθηση είναι επικίνδυνη, μπορεί να περιπλέξει αυτό το στάδιο.
Η εφαρμογή πίεσης, πιέζοντας την κοιλιά της μητέρας προς την κατεύθυνση του καναλιού γέννησης χρησιμοποιείται με σκοπό να βοηθήσει τον κολπικό τοκετό, να μειώσει τον χρόνο του δεύτερου σταδίου καθώς και την ανάγκη για χρήση εμβρυουλκών ή καισαρικής τομής.
Έχει συσχετιστεί ιδιαίτερα με δομές χωρών χαμηλών πόρων όπου οι επιλογές για περιγεννητικές παρεμβάσεις είναι περιορισμένες ή δεν είναι διαθέσιμες.
Καθώς, ο χειρισμός Kristeller είναι μια πρακτική πολύ παρεμβατική και μπορεί να ενταχθεί στα πλαίσια της μαιευτικής βίας, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε κάθε τοκετό παρά μόνο όταν υπάρχει αδυναμία πόρων και εγκαταστάσεων και υπό προϋποθέσεις.
Συχνά η χρήση του χειρισμού κατά τον τοκετό δεν παρουσιάζεται ούτε στα κλινικά αρχεία για την αποφυγή πιθανών αγωγών. Ως συνέπεια, είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί η βλάβη που υπέστησαν οι γυναίκες και τα νεογνά στον τοκετό μετά από την χρήση της μεθόδου, καθώς πολλές φορές οι όποιες καταστάσεις προκλήθηκαν από αυτό δεν αναφέρονται σκόπιμα για νομικούς λόγους.
Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν αποδεδειγμένα οφέλη από την εφαρμογή του χειρισμού αυτού, απεναντίας σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο τραυματισμού του πυελικού εδάφους.
Έρευνες δείχνουν ότι η έντονη πίεση από τη χρήση της μεθόδου Kristeller, δημιουργεί επιπλοκές πολύ σοβαρές, στο τρίτο στάδιο του τοκετού (το στάδιο μετά την έξοδο του εμβρύου) όπως ρήξη μήτρας, αδυναμία ούρησης τις επόμενες ώρες ή μέρες μετά τον τοκετό, ρήξεις του κόλπου και του περινέου, κάταγμα της ηβικής σύμφυσης, δυσπαρευνία (πόνο κατά την σεξουαλική επαφή) και νεογνικό μεταγεννητικό στρες.
Υπογραμμίζουμε πως η οι περιττές, μη τεκμηριωμένες και δυνητικά επιβλαβείς πρακτικές φροντίδας, όπως ο χειρισμός Kristeller αποδυναμώνουν τις εγγενείς ικανότητες του τοκετού των γυναικών. Εν κατακλείδι, καθώς η μέθοδος Kristeller έχει συνδεθεί με αυξημένα ποσοστά νεογνικής νοσηρότητας/θνησιμότητας, προτείνεται η μέθοδος να μην χρησιμοποιείται στην καθημερινή πρακτική.
Πηγή: projectmidwives.wixsite.com
