M P Ξεκίνησα το ταξίδι της μητρότητας ως νεόνυμφη, φρέσκια από τη σχολή, στα 20 μου. Ήμουν ενθουσιασμένη. Ήμουν έτοιμη. Ήθελα πάντα να είμαι μια νεαρή μαμά, και αυτό επιτέλους συνέβαινε. Όλοι οι φίλοι μου ήταν τόσο χαρούμενοι για μένα, αν και οι περισσότεροι πίστευαν ότι ήμουν λίγο τρελή. Δεν με ένοιαζε καθόλου.
Ήμουν η μόνη μαμά από τις φίλες μου και θα πέρναγαν αρκετά χρόνια πριν να αρχίσει να αλλάζει αυτό. Εάν ξεκινήσατε να έχετε παιδιά πριν από τους περισσότερους φίλους σας, ίσως μπορείτε να συσχετίσετε. Ίσως αρχίσατε να κάνετε παιδιά αργότερα και τα παιδιά σας είναι διαφορετικές ηλικίες από όλους τους φίλους σας.
Σε κάθε περίπτωση, δεν έχετε συγχρονιστεί με τους φίλους σας.
Στην αρχή, οι συναντήσεις σε καφέ μπορεί να συνεχιστούν. Τα μωρά είναι αρκετά εύκολο να μεταφέρονται στις καφετέριες τον πρώτο καιρό, εφόσον την περισσότερη ώρα κοιμούνται. Και, όλοι αγαπούν ένα χαριτωμένο μωρό, έτσι δεν είναι;
Οι φίλοι θέλουν να έρχονται να δουν ένα νέο μωρό και ελπίζω όταν έρθουν να σας δουν να φέρουν και έναν καφέ μαζί τους.
Αλλά ο ενθουσιασμός της νέας προσθήκης εξασθενεί. Περνάει ο χρόνος.
Τα νήπια, δεν είναι και τόσο εύκολα ή φιλικά για παρέα σε ένα εστιατόριο. Σίγουρα όχι οτι καλύτερο για την καφετέρεια.
Και για να είμαστε δίκαιοι…τα ξεσπάσματα του δίχρονου δεν είναι τόσο χαριτωμένα όσο τα νεογέννητα χασμουρητά.
Οι έξοδοι με τους φίλους ξαφνικά δεν συμβαίνουν πια. Τα μηνύματα για παρέα γίνονται λιγότερα έως ότου φτάσουν στο τέλος τους, όταν τελικά καταλήγετε να βλέπετε ην παλιά σας ζωή μέσω της ροής ειδήσεων στο Facebook και ιστοριών Instagram.
Ακόμα και όταν προσκαλείτε έναν φίλο, δυστυχώς δεν είναι ποτέ το ίδιο. Η διαφορά μεταξύ του τρόπου ζωής της μαμάς και του τρόπου ζωής κάποιου που δεν είναι ακόμα γονιός μπορεί να είναι σχεδόν ένα πολιτισμικό σοκ.
Τι υπάρχει καν για να μιλήσουμε πια; Μπορείτε πραγματικά να μην είστε σε επαφή με τον «πραγματικό» κόσμο;
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η μοναξιά είναι ακόμα χειρότερη όταν αισθάνεστε παγιδευμένοι στη μονοτονία των αλλαγών της πάνας, της σίτισης, του κλάμματος, των νυχτερινών ύπνων και ενός βουνού πλυντηρίου που φαίνεται να μην χαμηλώνει ποτέ.
Στην πραγματικότητα, εάν παλεύετε ήδη με το να αισθάνεστε παγιδευμένοι στις δύσκολες στιγμές της μητρότητας, το να αισθάνεστε εγκαταλειμμένοι και να μην έρθετε σε επαφή με την κάποτε μεγάλη ομάδα φίλων σας μπορεί να το κάνει να νιώσει ακόμη περισσότερο σαν κάποιο είδος τιμωρίας.
Επιτρέψτε μου να σταματήσω και να το πω: δεν είστε μόνοι.
Μαμά, ήρθε η ώρα να σταματήσεις τη σύγκριση. Αυτό είναι πολύ πιο εύκολο να το πούμε παρά να γίνει, αλλά σοβαρά, όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Η ζωή σας και οι ζωές τους δεν είναι οι ίδιες πια.
Πείτε στη φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού σας να είναι ήσυχη. Ξέρετε, αυτή που σας λέει πώς φαίνονται μαζί, πόσο καθαρά είναι τα μαλλιά τους ή πόσο άνετα φαίνεται να κάθονται εκεί χωρίς να σκέφτονται εκρήξεις πάνας ή κάποιον που τους ζητά σνακ κάθε ένα λεπτό.
Στη συνέχεια, ίσως είναι καιρός να βγείτε εκεί και να βρείτε μερικούς νέους φίλους. Μην αισθάνεστε ένοχοι για αυτό. Δεν είναι επειδή οι παλιοί φίλοι σας είναι κακοί, αλλά είναι σημαντικό να βρείτε φίλες μαμάδες. Χρειάζεστε κάποιον να πει «Σε ακούω και σε καταλαβαίνω».
Απο τη μαμά ενός μικρού, Katie Glint
