M P Η νέα σειρά του Netflix, Bridgerton, βασισμένη στα μυθιστορήματα της Julia Quinn, μας οδηγεί στον κόσμο του «νυφοπάζαρου» του 19ου αιώνα του Λονδίνου, όπου οι νέες γυναίκες κατάλληλου κοινωνικού status προσπαθούν να βρουν έναν κατάλληλο σύζυγο. Αυτό, δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι, αλλά σχεδόν ολόκληρη επιχείρηση απ’ όπου κρίνεται όχι μόνο το μέλλον της νύφης, αλλά και ολόκληρης της οικογένειας.
Έρχεται μαζί με όμορφα φορέματα, όμορφους άντρες και πολλά νόστιμα κουτσομπολιά που τροφοδοτούνται από τα φυλλάδια που δημοσιεύθηκαν από τη μυστηριώδη “Lady Whistledown” (Julie Andrews). Αλλά εξακολουθεί να είναι μια έντονη κατάσταση, ειδικά για τη νέα Daphne Bridgerton (Phoebe Dynevor), της οποίας η ρομαντική μοίρα είναι ο πυρήνας της πρώτης σεζόν, μια που εξαρτάται από τη συνεργασία του ορμητικού αλλά απομακρυσμένου Simon (Regé-Jean Page).
Αλλά το πιο συναρπαστικό στοιχείο του Bridgerton μπορεί να είναι το γεγονός ότι είναι σεξουαλικό σε επίπεδο πέρα από αυτό που έχουμε συνηθίσει σε παρόμοιες σειρές και ταινίες εποχής τύπου Jane Austen, αλλά είναι επίσης πλήρως ενήμερο για το πώς αντιμετωπίστηκε η σεξουαλικότητα σε αυτήν την εποχή.
Αυτό δεν σημαίνει μόνο μερικές πολύ έντονες σκηνές σεξ από την αρχή, αλλά και το γεγονός ότι η κατανόηση των χαρακτήρων για βασικά θέματα, όπως ο έλεγχος των γεννήσεων, αποδεικνύεται ότι είναι ένα σημαντικό θέμα πλοκής.
Αυτό που κάνει το Bridgerton μοναδικό, είναι οτι έχει δημιουργήσει έναν κόσμο όπου ο ρομαντισμός και το σεξ, το μίσος και η αγάπη και ο φόβος ζουν όλοι μαζί – ένα μέρος που είναι εμποτισμένο με την οικειότητα που εξακολουθεί να καταφέρνει να ξεφύγει.
Τα κοστούμια είναι όμορφα. Οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Ταυτόχρονα εξακολουθεί να βάζει κάποιες εκπλήξεις και σύγχρονες ανατροπές. Από τις πιο ευχάριστες τηλεοπτικές εκπομπές της χρονιάς ακόμα.
