M P Από μικρή αναρωτιόμουν γιατί η μαμά μου αργούσε να ετοιμαστεί. Θυμάμαι να την περιμένουμε οικογενεικώς στην πόρτα, όλοι οι υπόλοιποι έτοιμοι με τα μπουφάν μας και τα κασκόλ μας το χειμώνα, το καλοκαίρι με τα μαγιό το ίδιο σκηνικό.
Πάντα ξεφυσούσαμε με τα αδέρφια μου ενοχλημένοι απο την καθυστέρηση της. Μέχρι που επιτέλους κατάλαβα γιατί συνέβαινε αυτό. Το κατάλαβα όταν έγινα και εγώ μαμά.
Ενώ πίστευα ότι περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή να ετοιμαστεί, δεν είχα προσέξει ότι παίρνει χρόνο να μας πασαλείψει με αντηλιακό και να τσεκάρει οτι δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα για την παραλία.
Ενώ νόμιζα ότι απλά δεν την ενδιέφερε η εμφάνισή της και γι αυτό μερικές φορές όταν μας πήγαινε σχολείο ήταν αχτένιστη με έναν ατιμέλητο κότσο και άβαφη, δεν είχα καταλάβει ότι παίρνει χρόνο να μας ετοιμάσει το κολατσιό μας και να σιγουρευτεί οτι δεν μας λείπει τίποτα απο την τσάντα μας.
Δεν είχα καταλάβει οτι όποτε υπήρχαν τρία κομμάτια γλυκό, στην τετραμελή μας οικογένεια, εκείνη έλεγε οτι δεν πεινούσε επίτηδες για να το φάμε οι υπόλοιποι.
Δεν είχα καταλάβει οτι η μαμά βάζει όλους τους άλλους πάνω απο τον εαυτό της και τις ανάγκες της.
Και για να πω την αλήθεια… το ίδιο κάνω και εγώ και δεν θα το άλλαζα με τίποτα.
