M P Ζούμε σε μια πολύ σημαντική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της κοινωνίας μας. Όσο και αν κάποιοι στουθοκαμηλίζουν, είναι γεγονός πως κάτι αρχίζει να αλλάζει σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζουμε τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Είμαστε μια κοινωνία που βιάζεται να ρίξει το φταίξιμο στο θύμα. Αυτή είναι μια στιγμή για προσεκτικό επαναπροσδιορισμό των αντιλήψεων που έχουν ριζωθεί μέσα μέσα μας δεκαετίες τώρα.
Ως επιζών σεξουαλικής κακοποίησης, καλούμαι να αντιμετωπίσω καθημερινά αυτές τις αντιλήψεις. Επιστρέφω στη δική μου εμπειρία, την ξαναζώ και πρέπει να πω, είναι εξίσου ωμή και απαίσια με την ίδια μέρα που συνέβησαν τα περιστατικά (ναι, πληθυντικός).
Βλέπετε, ήμουν ένα παιδί ηλικίας περίπου 10 ετών. Συνέβη γρήγορα και δεν ήταν ξένος αλλά ένα αξιόπιστο μέλος της οικογένειας. Κάθε “δασκάλεμα” που είχα σχετικά με τον ξένο κίνδυνο δεν θα απέτρεπε την κακοποίηση που υπέστην.
Το ανέφερα και οι γονείς μου είπαν, ότι ήταν ένα πολύ γνωστό γεγονός, ότι έτσι ήταν αυτό το μέλος της οικογένειας και την επόμενη φορά, απλώς μην ανοίξω στην πόρτα όταν ένας ενήλικος δεν είναι σπίτι. Έτσι, όταν αυτό το μέλος της οικογένειας ξεπέρασε τα όρια πια, δεν είπα τίποτα σε κανέναν, αφού είχα κάνει το λάθος να ανοίξω.
Ο χρόνος πέρασε και κατά καιρούς μου συνέβησαν πολλές άλλες πράξεις ανεπιθύμητης προσοχής από άνδρες στο χώρο εργασίας μου. Παντρεύτηκα και βίωσα τόσο τη λεκτική κακοποίηση όσο και το βιασμό. Ναι, βιασμός. Δεν θεωρώ ότι υπέμεινα κάτι άλλο πέρα από τη λέξη βιασμός.
Ένα βασικό σημείο της ζωής μου, ήταν όταν έκανα την επιλογή να αφήσω έναν καταπιεστικό σύζυγο. Το διαζύγιο δεν είναι ποτέ εύκολο, ωστόσο είναι ευκαιρία να μάθετε τον εαυτό σας. Έμαθα ότι η παρενόχληση στην παιδική ηλικία ήταν σημαντική και καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο πήρα αποφάσεις.
Επέστρεψα στους γονείς μου και αυτή τη φορά, η αντίδραση ήταν πολύ πιο σκληρή. Μου είπαν ότι εγώ τα έκανα όλα. Αυτό ήταν δύσκολο να το επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μου. Είχα τώρα δικά μου παιδιά και ορκίζομαι ότι ποτέ δεν θα επέτρεπα να συμβεί κάτι σε κανένα από αυτά, ανεξάρτητα από το αν ήταν αγόρια ή κορίτσια. Το να βλέπω τους γονείς μου να μη δέχονται την φρικτή, παιδική εμπειρία που έζησα ήταν εξίσου κάτι εξίσου απαίσιο με την πρώτη φορά που συνέβη.
Καθώς ακούω καθημερινά τις ειδήσεις και αυτά που αποκαλύπτουν τα θύματα, έχω δει κάποια θετικά πράγματα να συμβαίνουν. Υπάρχουν εποικοδομητικές συνομιλίες και αποκαλύψεις, καθώς και η κοινή παραδοχή πως αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να συνεχιστούν. Κάθε θετική παρατήρηση, ωστόσο, τείνει να έχει και μια αρνητική παρατήρηση που με κάνει και απορώ.
Ακολουθεί μια σύντομη λίστα με αυτό που θα ήθελα να καταλάβουν όλοι σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση.
- Ανεξάρτητα από την κατάσταση, δεν είναι ποτέ αποδεκτό. Δεν είναι αποδεκτό σε ένα εργασιακό περιβάλλον, σε μια σχέση και ούτε καν σε έναν γάμο. Οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη, από άγγιγμα, φιλί και πέρα από αυτό πρέπει να συμβαίνει ΜΟΝΟ όταν είναι συναινετική.
- Η σεξουαλική επίθεση αλλάζει την ψυχή σας για πάντα. Θα βρείτε την γαλήνη και τη θεραπεία τελικά, αλλά αλλάζει τα συναισθήματά σας. Ολόκληρος ο τρόπος χειρισμού της ζωής σας είναι λάθος.
- Μην κρίνετε το άτομο που έχει παραβιαστεί. Συμβαίνει και στα δύο φύλα. Κανείς δεν ζητά να κακοποιηθεί.
- Το θύμα δεν είναι μια θετική λέξη. Δεν ήμουν ο αδύναμος άνθρωπος που απλώς άφησε τα πράγματα να συμβούν. Ακόμα και ως 10 χρονών, αντιστάθηκα. Δεν θα έπρεπε ποτέ να το εξηγήσω σε κανέναν. Είμαι επιζών και αυτή είναι μια σκληρή λέξη επίσης γιατί σημαίνει ότι πέρασα κάτι που δεν πρέπει να περάσει κανένας άνθρωπος υπό φυσιολογικές συνθήκες.
- Δεν θέλουμε το οίκτο σας. Αυτό είναι ένα μέρος αυτού που είμαι και τώρα κάνω επιλογές και παίρνω αποφάσεις με βάση τις εμπειρίες μου. Έτσι, όταν δεν επιτρέπω, για παράδειγμα, να κοιμούνται τα παιδιά μου σε ξένο σπίτι, μην με κρίνετε. Κατανοήστε ότι όλη μου η έννοια τώρα είναι να προστατεύσω τα παιδιά μου, τους αγγέλους μου, από κάθε κακό.
- Θέλουμε μακροχρόνια αλλαγή. Το είδος της αλλαγής που ξεκινά από το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Διδάξτε στα παιδιά σας να σέβονται τους άλλους ανθρώπους , να είναι ευγενικοί και αν κάποιος λέει όχι, τότε αυτή είναι η απάντηση.
- Θέλουμε τη δυνατότητα να αναφέρουμε πράγματα που είναι λανθασμένα και να μην φοβόμαστε τις επιπτώσεις. Διαβάζω τόσες πολλές δημοσιεύσεις από γυναίκες που έχουν χάσει ή έχουν εγκαταλείψει τις δουλειές τους και έχουν συμβεί πολλά περισσότερα σε αυτές, που κάνουν τις εμπειρίες μου πολύ πιο “μικρές” σε σύγκριση. Αν δεν κάνω λάθος, ζούμε στο 2021 και όχι στο 1920.
- Πιστεύω σε μια δίκαιη δίκη. Δεν θεωρώ ότι οι ψευδείς αναφορές είναι αποδεκτές σε καμία περίπτωση. Αυτό είναι εξίσου λάθος με την επίθεση σε κάποιον. Και ο υπεύθυνος θα καταδικαστεί στο δικαστήριο.
Έτσι, φίλοι μου, καθώς έχετε και εσείς άποψη περί του θέματος, να θυμάστε ότι κάθε 98 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος δέχεται σεξουαλική επίθεση.
Διαβάστε το ξανά, κάθε 98 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος δέχεται σεξουαλική επίθεση.
Δεν νομίζετε ότι αυτό πρέπει να σταματήσει;
Θυμηθείτε πως, ο αριθμός αντικατοπτρίζει ανθρώπινες ψυχές. Η δική μου περίπτωση δεν αναφέρθηκε ποτέ.
«Να είσαι ευγενικός, γιατί δεν ξέρεις με τί πολεμάει μέσα του ο κάθε άνθρωπος που συναντάς».
Πηγή: herviewfromhome
