Badmoms.gr Η μητέρα είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μας. Είναι εκείνη που θα αποτελέσει στήριγμα για εμάς. Θα είναι πάντα δίπλα στο παιδί της όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίζει.
Παρόλο που η δική μου μητέρα δεν υπήρξε η καλύτερη… δεν παύει να ναι μητέρα μου.
Είχε τρομερό πρόβλημα αλκοολισμού και περνούσαμε δύσκολα με τα αδέρφια μου στο σπίτι λόγω της συμπεριφοράς της.
Δεν ξέραμε πότε θα της ερχόταν να μας δείρει και να μας βρίζει χωρίς λόγο, πότε θα μας ρεζιλέψει μπροστά στους φίλους μας, πότε θα γυρνούσε από ξενύχτι μεθυσμένη και θα έμπαινε μέσα στο δωμάτιο ξημερώματα να μας φωνάζει.
Την είχε παρατήσει ο πατέρας μας για μια άλλη και από εκείνη την ημέρα εκείνος εξαφανίστηκε από τη ζωή μας και μπήκε στη ζωή μας μια μητέρα που δεν γνωρίζαμε και καλύτερα να μην είχαμε συναντήσει ποτέ.
Μια δυστυχισμένη ύπαρξη.
Σαν παιδί δεν το καταλαβαίνω… σαν γυναίκα μπορώ να καταλάβω την απογοήτευση, αλλά και πάλι δεν θεωρώ ότι θα το έριχνα στο αλκοόλ. Προτιμούσα να φανώ δυνατή για τα παιδιά μου στη θέση της και να βρώ τρόπους να είμαι μάνα και πατέρας.
Εκείνη επέλεξε το αλκοόλ με αποτέλεσμα τα τρία παιδιά της να μεγαλώσουν χωρίς γονείς. Και τα καταφέραμε μια χαρά.
Έτσι λοιπόν κι εγώ “χάρισα” τα τελευταία χρόνια της ζωής μου στη φροντίδα της μητέρας μου και δε το μετανιώνω.
Ήμουν δίπλα της καθημερινά, πονούσα μαζί της, της συμπαραστάθηκα μέχρι το τέλος.
Αρρώστησε πολύ και δεν υπήρχε ελπίδα. Η αρρώστια της μέρα με τη μέρα φούντωνε όλο και πιο πολύ.
Η μάνα μου πέρασε πολλά. Μια αδύναμη γυναίκα που δεν μπορούσε να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Η ζωή μας ήταν σπίτι – νοσοκομείο και πάλι σπίτι.
Η φροντίδα μιας μεγάλης και πόσο μάλλον άρρωστης γυναίκας είναι πολύ δύσκολη. Απαιτεί τεράστια υπομονή αντοχή και κουράγιο.
Εγώ προσπάθησα να τα έχω όλα αυτά και να γεμίσω τον εαυτό μου με δύναμη για να αντέξω. Αυτό που δεν έκανε ποτέ για εμάς και για τον εαυτό της.
Νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου που άντεξα και έμεινα δίπλα στη μάνα μου κερί αναμμένο μέχρι που έφυγε από τη ζωή.
Θα το έκανα ξανά και ξανά.
Να τους αγαπάτε τους γονείς σας και να τους στηρίζετε διότι η ζωή είναι πολύ μικρή και κανείς δε γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον.
