Badmoms.gr Λίγο καιρό αφότου είχε ξεκινήσει η τηλεκπαίδευση, η 8χρονη κόρη μου κουλουριάστηκε πάνω μου και μου είπε: “Μαμά, χαίρομαι που δεν είμαι σε τάξη φέτος και κάθομαι σπίτι. Τώρα δεν χρειάζεται να βλέπω κάθε μέρα την Άρτεμις να γελάει μαζί μου και να με κοροϊδεύει επειδή είμαι χοντρή”
Αυτό δυστυχώς, δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Και εγώ είμαι χοντρή.
Πάντα ήμουν. Από μικρή. Δεν έχω αποφύγει ποτέ στη ζωή μου αυτή τη λέξη γιατί δεν είναι κακό.
Ορισμένες απόψεις της κοινωνίας μας οδήγησαν να πιστέψουμε πως το λίπος είναι προσβολή (και δεν μιλάω φυσικά για ανθρώπους που είναι τόσο υπέρβαροι που εμποδίζει να κάνουν βασικά πράγματα στη ζωή τους).
Όταν το άκουσα όμως από την κόρη μου, ένιωσα άσχημα. Καταλαβαίνω ότι σε μια τόσο μικρή ηλικία, τα παιδιά είναι σκληρά και δεν μπορούν να δουν τα πράγματα με άλλο τρόπο, παρά μόνο επιφανειακά.
Αγκάλιασα τη μικρή μου και της είπα: “Δεν μου είχες πει ποτέ ότι σε κοροϊδεύουν για αυτό”
“Ναι, το κάνουν πολλά παιδιά – και λένε κι άλλα πράγματα” μου απάντησε.
Ένιωσα αμέσως έναν κόμπο στο λαιμό, αλλά προσπάθησα να το παίξω άνετη.
“Τι άλλα πράγματα;” τη ρώτησα. “Τι σου λένε δηλαδή; Λυπάμαι πολύ που σου το κάνουν αυτό γιατί δεν είναι σωστό…”
“Μου λένε ότι είσαι χοντρή και ότι είμαστε μια χοντρή οικογένεια” μου απάντησε και έπεσα από τα σύννεφα. Όχι επειδή το λένε, αλλά επειδή είχα ξεχάσει πόσο άσχημα μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις.
Είμαι η πιο χοντρή μαμά από όλες τις μαμάδες της τάξης της. Οι περισσότερες από αυτές είναι φίλες μου και κάνουμε πολύ παρέα. Ποτέ δεν με έχει κάνει καμία τους να αισθανθώ άσχημα για τα κιλά μου.
Ζηλεύω ποτέ που δεν μπορώ να ντυθώ όπως μια πιο αδύνατη μαμά; Καμιά φορά ναι. Αλλά απολαμβάνω το φαγητό μου και δεν έχω ζηλέψει ποτέ κακοπροαίρετα καμία άλλη μαμά.
Η Άρτεμις όμως – το κοριτσάκι που κοροϊδεύει την κόρη μου – με έκανε να αισθανθώ θλίψη.
Για μένα; Όχι. Εγώ ξέρω τι άνθρωπος είμαι. Είμαι καλός άνθρωπος. Δεν έχω πειράξει ποτέ κανέναν. Έχω φίλους, μια αγαπημένη οικογένεια και μια δουλειά που αγαπώ. Είμαι ολοκληρωμένη. Τα κιλά χάνονται εάν θέλεις. Εγώ απλά δεν θέλω.
Θλίψη ένιωσα για το παιδάκι. Που αν συνεχίσει να φέρεται με αυτόν τον τρόπο θα είναι ένας άνθρωπος με κακίες, επιφανειακός και μόνο κακό στον εαυτό της θα κάνει στο μέλλον.
Μην μεγαλώνετε τα παιδιά σας έτσι. Μάθετε τους να λένε μια όμορφη κουβέντα. Να βλέπουν κάποιον στο δρόμο και να του κάνουν κομπλιμέντο. Να του χαμογελάνε.
Να βλέπουν μια συμμαθήτριά τους με λίγα παραπάνω κιλά και να της λένε ότι έχει όμορφα μαλλιά αντί να εστιάζουν σε αυτό που θεωρούν “άσχημο” πάνω της. Να βλέπουν το αγοράκι που δεν το παίζουν τα υπόλοιπα και να του πουν ότι η κασετίνα του είναι τέλεια.
Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να νιώθει η κόρη μου καλά με αυτό που είναι και να μην την κάνει κανείς να αισθανθεί ότι δεν είναι υπέροχη. Γιατί είναι. Όσο για μένα…
Είμαι η χοντρή μαμά. Και δεν με νοιάζει καθόλου.
